Criminal Jeon |Taekook|

32|FİNAL

Herkese merhabalar 🥺🥺

Bugün Ocağın 3de başladığım kitabımı, tam 3 ay 4 gün sonra bitiriyorum. İlk taekook ficim değil ama ilk tutan ficim.

İlk başlarda tutmaz dedim. Ümitsizce yazdım. İlk bölümü yayınlamadan önce tiktokta videoyu paylaştım ve ondan sonra olan oldu. Fic yavaştan tutmaya başladı 🥺

Sanki hâlâ tamamlanması gereken birşey varmış gibi, eksik varmış gibi duruyor ama değil. Herşeyi uygun yaptığımı düşünüyorum.

Bu yolda bana destek olan herkese çok teşekkür etmek istiyorum. Hayalet okuyucular sizi de unutmuyorum skfkfskfbek

Baştan dediğim gibi kitaba özel bölüm gelmeyecek. Sadece tüm olan biteni anlatacağım bir bölüm olacak.

O yüzden şimdi iyi okumalar. Final bölümünün tadını çıkarın.

🎠♥️

•••

1 yıl sonra'~

"Bugün tanıştığımız gündü sevgilim biliyor musun? Sana ilk mesaj attığım gün. Ah hâlâ aklımda da, çok utanç verici."

Oturduğum uçurum kenarında biraz geriye gittim ve karşıya doğru dümdüz baktım. Derin nefes çektim ciğerlerime. Havanın pisliğinden dolayı yakmıştı havanın geçtiği yerleri.

"Şimdi ise düştüğümüz bu hâl... Çok can yakıcı. Çok yanımız yanıyor."

Konuşmadım. Sustum. sustum ki içimdeki Ateş sönsün. Sustum ki, yaşadığımız onca şeyler artık bitsin.

Ama susmak ne fayda. Yaşanan gerçekleri değiştirmiyordu. Yaşadığımız onca kötü günlerin acısını geçirmiyordu.

Mesela sevgilim... Sevgilim Taehyung'un felçli olduğunun gerçeğini değiştirmiyordu bu. Uzun süreçler sonrası yürüyecekti mesela. Elleri hareket ediyordu ve konuşuyordu ama belden aşağısı yoktu. Ben anlık herşeyi unutsam, herşeyin acısı geçer miydi? Sevgilim eski haline döner miydi?

Tekerlekli sandalyesinde oturan sevgilime baktım yavaşça kafamı çevirerek. Yüzünden eksilmeyen gülümsemesi ile beni seyrediyordu. Ve ben cidden Taehyung'u hakketmeyen aptalın tekiydim.

Sağ elimi dizlerine koydum ve üzerini okşadım yavaşça. Geçirdiği kaza sonrası 4 ay koma da, 2 ay yoğun bakımda yatmıştı. Sonraki 6 ay ise bizi zorlu sürece sokmuştu.

Sürekli fizik tedavi için rehabilitasyon merkezine gidip geliyorduk ve Taehyung'un yürüyüşü yavaştan düzelmeye başlıyordu.
Ona ateş eden faili meçhulu yakalanmıştı. Bilerek yaptığını itiraf etmişti.

Jung Jungyoung içinde çalıştığını dile getirmişti bu süreçte.

"Jungkook, güzelim... Kendini harap edip yorma artık tamam mı? Bak yine beraberiz en azından.  Hem, ayrıca yavaş yavaş yürüyebiliyorum. Fizik tedavim iyi gidiyor."

Doğru söylüyordu Taehyung. Yavaştan yürüyordu. Artık eskisi gibi yatmıyordu. Canı yansa bile eskisi gibi olmak için uğraş veriyordu. Beni en mutlu eden şeyde; sürekli psikolojisini üst seviyede tutmasıydı.

Aslında baştan anlatmak gerekirse; vurulduğu için omuriliğine denk gelmişti kurşun. Kemiği biraz parçaladığı için de geçici olarak felçli bırakmıştı. Ama boynunu oynatabiliyor, sadece belden aşağısını hissetmiyordu. O da geçici süreliğineydi işte.

"Hem biliyorsun değil mi? Yarın evleniyoruz."

Evet!

Biliyor musunuz gençlik? Yarın sonunda Taehyung ile evleniyoruz. Birkaç gün önce ona evlenme teklifi etmiştim ve kabul etmişti. Zaten birleşik olan hayatımızı daha çok birleştirmeye karar vermiştik.