ဆာယာ_ completed

၂၈

မီးရောင်ထိန်ထိန်လင်းနေသော မဏ္ဍပ်ကြီးဟာ အမှောင်ထုထဲတွင် ထင်းထွက်လို့နေခဲ့သည်။ ရွာလမ်းမတစ်လျှောက်တွင်မူ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးတဝင်းဝင်းနှင့် စကားတွတ်ထိုးသံဆူဆူညံညံတွေဟာ ပျံ့လွင့်နေခဲ့သည်။အကုန်လုံး၏ ဦးတည်ရာကား အလှူမဏ္ဍပ်ဆီသို့ပင်ဖြစ်သည်။

"အနွေးထည် ထူထူဝတ်ထား ဆာယာ  ညဥ့်နက်လာရင် အေးတယ်  လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရော ယူထားလား"

"ယူထားတယ်  စောင်အသေးလေးတစ်ထည်ပါ ယူထားသေးတယ် သူကြီးကတော်က သူမသွားခင် ထုတ်ပေးထားခဲ့တာ"

အလှူမဏ္ဍပ်ဆီသို့မသွားခင် ပစ္စည်းပစ္စယတွေစုံလင်အောင်ယူဖို့ မှာကြားနေသည့် ကာလသားခေါင်းပင်။ သူတို့နှစ်ယောက် မဏ္ဍပ်ကိုရောက်တော့  လူတွေပင်အတော်များနေကြပြီ။ဆိုင်းဝိုင်းကတော့  အသံစမ်းသည့်အနေဖြင့်သာ ဟိုတီးသည်တီးလုပ်နေခဲ့သည်။ မဏ္ဍပ်အတွင်းနေရာယူထားသည်က သက်ကြီးပိုင်းအရွယ်များ၊မိန်းမပျိုများနှင့် ကလေးငယ်များပင်။ကာလသားများကတော့ မဏ္ဍပ်အပြင်ဘက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ကြည့်သူကကြည့်သည်။ခုံတန်းများပေါ်တွင်ထိုင်သူကထိုင်ကြသည်။ သူနှင့်ကာလသားခေါင်းကတော့ အနောက်ဆုံးက ခုံတန်းပေါ်တွင်သာနေရာယူလိုက်သည်။

"ဆာယာ ဒီမှာထိုင်ကြည့်နေခဲ့နော်  ကိုယ်က လူကြီးတွေအနားခဏသွားနေရမယ်"

" အင်း အင်း "

ပတ်လုံးစမ်းနေသည့်ဆိုင်းသမားကလည်း မကြာခင်မှာပင် ဗြောသံဖြင့်အစချီကာ ဆိုင်းခန်းဖွင့်လာတော့သည်။ ဆိုင်းနောက်ထ ကောင်လေးနှစ်ယောက်က ဝါးလက်ခုပ်ကိုယ်စီကိုင်ကာ အနောက်နားမှာ မတ်တပ်ရပ်နေကြသည်။

" စေတနာသုံးတန်....ထက်သန်လို့သာ... သည်အလှူ.. သည်အလှူ.... အလှူကြီးပေးကြတာ...  "

ဆိုင်းသမားက တီးလည်းတီး ဆိုလည်းဆိုသည်။ ရွာသူရွာသားတွေကတော့ ငြိမ်သက်လျက်  ဆိုင်းပွဲကိုသာ ကြည့်နေကြတော့သည်။မကြာခင်မှာပဲ ပြင်ဆင်လို့ပြီးပြီဖြစ်သော မင်းသမီးက ဆိုင်းဝိုင်းရှေ့ ကြမ်းပြင်တွင် ဝင်ထိုင်လာသည်။ ဆိုင်းသမားကလည်း မင်းသမီးကို အလှည့်ပေးဖို့ရာ စကားစရတော့သည်။