Unveiling Shadows

Episode 1.

Episode 1: Torn Hearts

—

NAKANGITI akong nakaupo dito sa damuhan kung nasaan ang lapida nang aking yumaong magulang. Malakas ang hangin at nakakagaan sa pakiramdam ang simoy nito.

I remembered the night they died so clearly it felt like it was happening all over again. I missed their laughter and love, but they were gone, leaving a big hole in my heart that would never go away.

Yinakap ko ang magkabilang tuhod ko at yumuko. Hinayaan kong mag patakan ang mga luha ko. I feel the pain in my heart every time I remember the loss of my parents. Until now, I have no news on who took their lives. The sadness and anger in my heart never fade.

It's so hard to live without certainty and justice for their deaths. I feel useless because I can't seem to bring justice to my beloved parents.

Araw araw na lamang na para akong binabagyo ng kalungkutan. Ilan taon na ang nakalipas pero ang sakit na mawalan nang magulang ay nandito parin sa puso ko, sariwang sariwa pa ang sugat dahil sa nangyari, yung sugat na pakiramdam ko ay kahit anong gawin ko hinding hindi gagaling ng basta basta.

No matter what I do, I can't hide the pain and sorrow I feel. The desire to achieve justice for them continues to echo in my soul, but it seems like there is no light at the end of the dark path I'm walking. Through every tear shed at night, I continue to hope and believe that one day, I will also achieve the justice I have long been seeking for my parents.

Napa angat ako nang tingin when someone standing in front of me. Naramdaman ko rin na kumilimlim dahil sa pag tapat niya ng payong sa akin.

I automatically smiled when I saw him smiling, kitang kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala niya sa akin. Alam na niya talaga kung saan ako matatagpuan, hindi man ako araw araw na andito pero he knows kung nasaan ako kapag hindi niya ako nakita sa apartment ko.

"Sabi na kona e, dito kita makikita. Ang aga naman masyado para mag punta ka dito kina Tita at Tito. Wala ka bang trabaho ngayon?" He asked.

Inabot niya ang kamay niya at agad ko iyon hinawakan, inalalayan niya ako makatayo. Nang makatayo ako ay nabigla ako nang binitawan niya ang payong saka yinakap ako ng sobrang higpit.

"I love you."

Ang salitang iyon... para bang bigla na lamang gumaan ang pakiramdam ko dahil sa sinabi niyang iyon, pakiramdam ko ay nagiging maayos ang lahat kapag nararamdaman ko ang bisig niya.

"Shawn...."

Humiwalay siya sa pag kakayakap sa akin. Hinawakan niya ang mag kabilang pisngi ko, he kiss me on my lips pero dampi lamang iyon. 

"Umiyak ka nanaman. Nangako ako sa sarili ko na hindi ko hahayaan na umiyak ka mag isa but look at you, crying alone. I'm sorry love."