Unveiling Shadows

Episode 4.

Episode 4: Shadows Intertwined

—

PARA AKONG timang na nakatitig lamang sa kanya habang nakayuko siya at habang tinitignan ako. Hindi ako makagalaw dahil na rin sa gulat sa pangyayari, hindi ko inaasahan na muli ko siyang makikita at nasa ganitong sitwasyon pa ako.

Again... nilagay ko nanaman sa panganib ang buhay ko because of the man I love the most, but ended up cheating on me.

Dumadagundong ang dibdib ko. Pinilit kong tumayo saka hinarap siya. Hindi padin siya nag sasalita he keeps looking me intently.

Nag titipid ba siya ng laway?

"I just... came from the bar." Nanginginig ang boses ko, hindi parin ako tumitigil sa pag iyak.

He arched his left eyebrow. "I don't care." He said straightly to my eyes.

Bakit ganon... meron sa puso ko na ayaw ko na siyang makita pa, my knees are shaking again because of him. Alam ko kung anong klaseng tao siya, alam ko kung gaano siya kasamang tao. But why... why I need his presence right now...

Hindi na siya muli nag salita pa. Tinalikuran na niya ako, bago pa siya maka hakbang ay hinawakan ko ang laylayan ng damit niya dahilan para matigilan siya.

Dahan dahan siyang lumingon sa akin. Awtomatiko akong napabitaw at napa atras. I saw his dark awra for the second time, para bang anytime ay handa na niya akong patayin dahil sa mga tingin niya sa akin.

Nagsimulang tumulo ang luha ko. Eto na naman ang letseng iyak na 'to, hindi na ba mauubos 'to?

Napapikit ako nang biglang umulan ng malakas. Shadowstrike still standing in front of me, nakatitig lamang siya sa akin.

"Pa...patayin mo nalang ako please... Di ba yun naman ang gusto mo? I know everything about you... your secrets... You have rights to killed me right now..." I said while crying.

"Why?" Nag angat ako ng tingin sa kanya.

"Last night, you were begging for me to let you go. You cried because you want to live. But now, you're fucking crying and begging to me again... to kill you? Are you out of your mind?

Lumapit ulit ako sa kanya, hinawakan ko muli ang laylayan ng damit niya saka yumuko habang hinayaan ko na lamang ang mga luha ko sa pag tulo.

"Sobra na... sobra na akong nasasaktan!Hindi ko na alam ang gagawin ko! Kahit hindi ko... kahit hindi ko alam kung kaya ko pa ba... I never ask someone to be with me, I let myself suffering alone dahil pakiramdam ko wala naman nandyan para pakinggan at intindihin ako... The man i love... I caught him fucking others girl, and he's fucking acting like everything is alright... na para bang kasalanan ko pa at hinanap niya sa ibang babae ang bagay na 'yon..." Humahagulgol kong sabi.

Lalong lumakas ang ulan sabayan pa nang malakas na kidlat. Humahangin na din kaya nakakaramdam na ako nang lamig.

"I don't know you, and I don't fucking care about whatever you're feeling or going through. But are you insane? You are begging me to kill you just because of your worthless boyfriend? Will you waste your life because of him?"

Napahigpit ang hawak ko sa laylayan ng damit niya. "Akala niyo kasi ganon lang yon... akala niyo kapag nakipag break na tapos na, akala niyo okay na kami ka agad but you all don't know kung gaano ka sakit yung iniwan niyo sa puso namin. Bakit... bakit kayong mga lalaki kapag kami yung bumitaw akala niyo hindi masakit para sa amin 'yon..."

Masama ang tingin niya. Para bang hindi siya makapaniwala sa sinasabi ko ngayon. Ang kapal naman kasi talaga ng mukha ko. Hindi namin kilala ang isa't isa pero ito ako parang tanga na umiiyak sa harapan niya.