2.Bölüm ®

87 2 0
                                    

Dengesizlik hakim olduğunda hayatına anlam karmaşası yaşar insan. Gülmek artık fiziksel bir tepkiden ibarettir. Ötesi yoktur... Ön dişlerin görünür o kadar. İçin gülmez... Ama hüzün ve mutluluk iç içedir. Yalancı mutlulukların ardı hüzündür zaten. Anlık huzur içinde kaybolur insan. Ve yok olmak burada başlar:

Aldatmaca...

Aldanırsın seni anlık mutlu edecek her şeye. Papatyanın sarısına göğün mavisine...

Sorgularsın her şeyi, yorulana kadar... İnsan yorulunca başlar:

Boş vermişlik...

Hayatından verdiğin tüm sınavlar boştur. Sayıların önemi kalmaz. Birinci olmakla sonuncu olmak arasında fark yoktur. Amacın yarışmak değilse eğer...

Aldatmaca ve boş vermişliğin ötesi yoktur. Biraz uyku biraz nefes almak... O kadar.

Tumblr YazılarıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin