ამბავი მარია კლარკის შესახებ, რომელიც იძულებული ხდება შეიცვალოს საცხოვრებელი ადგილი, მას ეს გადაწყვეტილება ძალიან არ მოსწონს მაგრამ მისი ცხოვრება რადიკალურად იცვლება როცა ის მაფიის ერთ-ერთ ბოსს ჯეი პარკერს დაუპირისპირდება
მთელი დღეა გზაში ვართ, საშინდალ დავიღალე, სხეულის ყველა კუნთი მტკივა,ღარაფერი აღარ მინდა, ცხელი აბაზანის გარდა... ვცდილობ დავიძინო, მაგრამ როცა ვიძინებ,სულ მეთიუ მესიზმრება. ვითომ მიდის ვეძახი რომ არ წავიდეს არ დამტოვოს მაგრამ მაინც მიდის. წვიმს თავი მანქანის სალონის უკანა ნაწილზე მიდევს და ვფიქრობ როგორ უნდა გავუძლო ამ ყველაფერს, როგორი იქნება ახალი ქალაქი,იქური ბავშვები,სკოლა და საერთოდ იქ ცხოვრება...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
როგორც იქნა ჩამეძინა, ისე რომ კოშმარი არ დამსიზმრებია, ვერც კი გავიგე თუ როდის ჩამოვედით, შუა ძილში ვიყავი, როცა დედამ ხელი ხელზე დამადო და მისთვის დამახასიათებელი ტკბილი ხმით მითხრა:
— საყვარელო...მარიააა ძვირფასო გაიღვიძე ნახე უკვე სახლში ვართ...
ვერაფრით გამაღვიძეს ბოლოს კი ჩემმა სულელმა ძმამა ბოლო ხმაზე ჩამყვირა ყურში, ისეთი დაფეთებული წამოვხტი, კივილს ვერ ვწყვეტდი. მაგრამ როცა გავიაზრე რომ ეს ყველაფერი, ჩემი არანორმალური ძმის ბრალი იყო და არა ავარიის, საშინლად გავბრაზდი და მის ლანძღვაზე გადავდი:
— იდიოტო, სულელო, კრეტინო, ავადმყოფო, როგორ შეიძლება ჩემი ტყუპისცალი ასეთი იდიოტი და უტვინო იყოს
ამ ყველაფრის გაგონებაზე ის ახარხარდა, მის სიცილზე მეც გამეცინა, ჩემს მშობლებსაც და ასე ვხარხარებდით ყველა
— მაპატიე დაიკო
სიცილით მითხრა. ნეტავ რა უნდა მექნა ჩემი ძამიკოს გარეშე, ჩემი სულელი ჯონათანი ვერ იტანს როცა ასე ვეძახი ჯონი ურჩევნია, ვერც კი წარმოიდგენთ როგორ მიყვარს, მაშინაც კი როცა ასე მაწავალებს ხოლმე.
