Love Bound

Chapter 6

Another usual working day for Whee and Wendy. Si Wendy sa umaga si Whee sa hapon at Byul sa gabi ang duty.

Isang magandang babae ang pumasok sa Cafe and Bar. Masiglang binati ni Wendy ang customer. Ngunit unti unti rin napalis ang ngiti nito ng makilala ang babae.

It's Joy...

"Hi," tipid na bati nito at umupo sa harap ng Bar counter.

Hindi malaman ni Wendy kung paano nya haharapin ang dalaga. Hanggang ngayon hindi paren sya makalimot sa sakit na dulot nito sa buhay nya. She caused her so much pain that she almost wanted to end her life.

Nanginginig ang buong kalamnan nya na makaharap ang taong hindi nya inaasahang magkukrus pa ang landas nila. Sinumpa nyang hinding hindi na sya nito masasaktan or makikita pa. Hindi nya alam paano sya nito nahanap pa. Nagpalit sya ng pangalan para wala ng sinuman sa nakaraan nya ang makakilala pa sa kanya.

Joy is her first love... Her good friend. That's what she thought. A good friend. Hindi nya akalain na ang kaisa isang tinuring nyang mabuting kaibigan pa ang sisira sa buhay nya.

" Seung-wan."

Joy whispered her name like the old times and she hated it. She only missed her and their memories before the dreaded incident. She showed her a poker face. Without recognition for the later.

"Welcome to RBW Cafè and Bar, what's your order Ma'am?" Wendy slid the menu in front. Then casually waiting for her to take the order.

"Seung-wanah...."

Wendy clenches her teeth not to show what she truly feels. Even clutch her fist under the counter.

" I... I've search for you for the long time. I'm glad I've finally found you."

Kunot noong tumingin sya sa kaharap. Kelangan nyang panindigan ang pagpapanggat na hindi sya ang taong sinasabi nito.

"Uhm, Excuse me Ma'am but I think you're just mistaken. I'm not that person you are referring to. If there's nothing I can do for you then, have a good day." Wendy turned her back to find something to do just to avoid her.

She glanced on the clock. It's after lunch Why Whee is not here yet?

"Seung-wanah...please listen to me. I'm sorry... Please give me a chance."
Joy keeps pleading attracting attention of some customers.

" Jo-... Ma'am... Miss... I said I'm not who you think I am. Please don't create a scene here. Nakakahiya po sa ibang customer. Pag hindi pa po kayo tumigil tatawag na ako ng police."

Natigilan si Joy. Nasasaktan sya sa pagtanggi ni Seung-wan. Hindi sya magkakamali every details of Seung-wan face she knows her too well. Alam nyang malaki ang galit nito sa kanya sa pagkakamaling nagawa nya sa kaibigan. Hindi sya mapatawad nito dahil sa eskandalo nangyare sa kanila.

Mga bata pa sila junior high schoolers that was naive and gullible. Naging close sila pagiging compatible sa lahat ng bagay. Parang ayaw na nila maghiwalay. Tuwing napaguusapan nila ang College nalulungkot ang dalawa dahil magkaiba ng paaralan na gusto ng kanilang magulang.

Isang hapon after nga Music class. Nautusan silang maglinis ng auditorium. Ng matapos ang dalawa sa pagwawalis at lampaso ng sahid pareho silang bumagsak sa sahig sa pagod. Seung-wan spread her legs and lean on her arms while Joy lay her head on her lap.

"Hayyy! Kapagod. Bakit ka kase pumiyok kanina?! Kainis ka tayo tuloy naiwang maglinis." Birong reklamo ni Joy pero alam nya kung bakit biglang nawala sa konsentrasyon si Seungwan kanina.

Isang mahinang kutos sa noo ang ginawa nito.

"Kasalanan mo! Hwag mo nga akong pagbintangan jan. Nanisi kapa. Mas mahirap mag lampaso kesa mag walis ha."