Call Me Baby | Hyunlix

22| Telefonda gördüğüm ilk numara

Selammmm
Finale az kaldığı için
Hergün yazıyorum
Bitsin yeni bir hikayeye
Başlayacağım
Neyse yine çok konuştum.
beğenmeniz dileğiyle

***

Ne yapmıştım ben. Nasıl yapmıştım. Tutamadım kendimi dayanamadım. Yapmamalıydım. Olamazdı. Aptal kendim şimdi yanlış anlayacaktı. Hemen dudaklarımız ayırıp,yorganla yüzümü örttüm. Utancımdan yerin dibindeydim zaten birde ona bakamazdım.

"Felix napıyorsun?" dedi kıkırtılı sesiyle. Güldüğü belliydi. Zaten utanıyordum daha da utandım. Rezilsin Felix rezil.

Yüzümde tuttuğum yorgan üstümden kalkmaya başlayınca,Hyunjin'in yorganı çektiğini anladım. Yorganı daha sıkı tutarak,çekmesini engelledim. Ama nafile yorganı çektiği gibi bacaklarıma doğru attı. Gözleri gözlerimle buluşunca hemen gözlerimi kaçırdım.

"Kaçırma gözlerini,bak bana" dedi naif bir sesle. Beni rahatlatmak için sarfettiği çaba gerçekten çok güzel hissettiriyordu. Kalbimdeki yaralar yavaş yavaş iyileşiyordu. Onun sayesinde. O gerçekten mükemmel bir insandı. Ben onu hakkedecek ne yapmıştım.

Sözünü dinleyip,gözlerine baktım. Gözlerindeki o aşk beni heyecanlandırıyordu. Bana çok güzel bakıyordu.

"Utanmana gerek yok. Sanki daha önce hiç öpüşmedik."

Ya ben burada utançtan öleyim,bu şerro da beni daha da utandırsın. Pislik şerro...

"Ama hepsinde sen öptün şerro herif"

Lan amına kodumun beyni ne diyorsun sen mal herif. Konuyu değiştirmeliyim. Değiştirmeliyim ne diyeyim ne diyeyim. Buldum.

"Onu bunu boşver affettin mi beni" dedim minnoş bir sesle. Hafifçe kıkırdadı. Ve konuşmaya başladı.

"Felix bak bu son şansın gerçekten. Canımı yakıyor bu aşk bu sevda"
Gözlerine baktığımda gerçekten acılı bakıyordu. Ona kıyamıyordum. Canının yanması beni üzüyordu. Ama şansa bak ki onu üzen bendim.

"Söz veriyorum Hyunjin,söz veriyorum seni artık üzmeyeceğim"

***

Günlerden pazartesiydi. Hava yağmurluydu.

İşe gitmek için hazırlanıyordum. Bugün hyunjin ile gidecektim işe. Nasıl olacaktı bilmiyordum. Herkes öğrenecekti ilişkimizi. Dedikodu çıkacaktı. Biliyordum işte. Korkuyordum.

Saçlarımı tarayıp,kravatımı düzelttim. Aynada kendime göz gezdirdim. Baştan aşağı süzdüm kendimi. Bir eksik var mı diye baktım iyice. Yoktu.

Elimi parfümlerin olduğu yöne uzatıp, parfümü elime aldım. Hafifçe vücuduma sıkmaya başladım. Önce boynuma sonra bileklerime daha sonra göğsüme sıktım yavaşça. Güzel,erkeksi kokuyordum. Hyunjin kadar olmasada.

Bir anda cebim titremeye başladı. Hemen elimi cebime atıp,telefonumu çıkardım. Ekrana baktığımda arayanın Hyunjin olduğunu anladım. Büyük bir heyecanla telefonu açtım.

Hyunjin'in konuşmasını beklerken tanımadığım bir ses konuştu. Bu ses kadın sesiydi. "Alo" dedi tiz sesli kadın. "Alo buyrun." Dedim sert sesimle. "Merhaba beyefendi telefonun sahibi arkadaşınız değil mi" dedi kadın. Sana ne yarram demek istedim,ama diyemedim. "Evet arkadaşımın" dedim kalın,gür sesimle. "Arkadaşınız kaza yapmış beyefendi yolda bir arabayla çarpışmış sanırım. Hemen yanına koştum. Baktım telefonu ilk gördüğüm kişiyi aradım. O da sizsiniz. Haberiniz olsun,şuan hastanedeyiz."

...

Yine mutsuz bir bölüm daha
Ama yapacak birşey yok.
Hikayenin sonuna geliyoruz
Umarım bölümü Beğenirsiniz
Hepinize iyi geceler
Öpüyorum sizi
💕💕💕