Call Me Baby | Hyunlix

21| Hyunjin'i istiyorum

Selammmmm bekletmeden
Yeni bölüm atmak istedim
Bölüm mutlu mu
Mutsuz mu bitecek
Bende bilmiyorum
Neyse finale yakınız
25 veya 26 final büyük
İhtimalle ama uzayadabilir
Belki Neyse
Öpüldünüz

***

"Lan Felix üzülme haydi,ağlama artık."
Dedi Jisung. Ağzımı aralayıp konuştum. "Nasıl ağlamayım jisung,o...o "
Tekrardan ağlamaya başladım.

Jisung,Minho,Chan hyung hepsi ağladığımı duyunca yanıma gelmişti. Destek olmak için...
Onlarla ne kadar tartışsakta onlar benim herşeyimdi. Hepsi benim gerçek dostlarımdı.

"Gerçekten ukeler hep böyle mi" dedi Minho. Salak bu çocuk. Jisung
Konuşmak için ağzını araladı. "Ne diyorsun lan sen şerro." "Offf kavga etmeyin lan destek olmaya geldik" dedi hyungların hyungu Chan hyungum.
"Felix canım ne istiyorsun?" dedi chan hyung. "Hyunjin'i..."

Hepsi bir ağızdan "Ne" diye bağırdı. Minho dışında. Resmen anırdı. Öküz
"Kara gergedanım neden anırıyorsun acaba." "Aşkolsun ballı kestanem ben anırıyor muyum" "Evet fıstıklı baklavam" aralarında geçen iğrenç konuşma aşktan soğuruyordu gerçekten.

"Bizde hyunjin'le böyle olabilirdik Chan hyung" "Kaçıralım Hyunjin'i olsun bitsin" "Saçmalama Minho delirdin mi" dedi Chan hyung olgun bir sesle. "Kaçırın Hyunjin'i getirin bana" Minho ve Jisung hemen ayaklandılar. Chan hyung onları tuttu. "Amına kodumun malları yerinizde durun" "Ama ben hyunjin'i istiyorum." "Tamam bekle arıyorum şimdi konuşursunuz." dedi hyungların hyungu Chan hyungum.
Seviyorum bu hyungu.

***

Yaklaşık bir saat geçmişti. Hyunjin daha gelmemişti. Neden ama neden. Ona o kadar aşıkken nasıl yaşandı bunlar. Neden ya neden. Canım yandıkça yanıyordu. Beni ateşe atsalar canım bu kadar acımazdı. Resmen kalbimi ok tahtası yerine kullanıyormuşlar gibi hissediyordum. Her ok attıklarında Hyunjin'le kavga ediyorduk.

Bir anda odanın kapısı tıklatıldı. Kesin Chan hyung çorba getirmiştir. Göz yaşlarımı silmeye gerek duymadan, ağlamaya devam ederken "Gel" dedim.

Gözlerim kapalı bir şekilde konuştum. "Çorbayı koy komodine hyung" dedim ağlamaktan mahvolan sesimle. "Ne" bu ses Chan hyungun sesi değildi,ne Minho ne de Jisung'un sesiydi. Bu ses...
Onun sesiydi. Eminim onun sesiydi. Hyunjin'in sesiydi.

Gözlerimi açıp "Hyunjin..." dedim berbat sesimle. "Bu halin ne Felix" "Ne varmış halimde iyiyim ben" "ne demek iyiyim Felix gözlerin kıpkırmızı,göz altların mosmor ölü gibisin Felix" sesinden de belli endişeliydi. Onun korkmaması için yalan söyledim. "İyiyim merak etme mükemmelim"

"Ne zaman vazgeçeceksin" dedi sinirli bir sesle. Neden sinirlenmişti ki şimdi anlamamıştım. "Neyden" dedim korkak bir sesle. "Bana yalan söylemekten" "Beyaz yalan iyilik içindir bebeğim" lan bebeğim dedim. Ananı sikeyim. Çocukla ayrıldık çocuğa bebeğim diyorum diyeceğim de sevgiliyken de bebeğim demiyordum.

"Ah pardon kusura bakma" dedim. Hafifçe güldü. Aşkım ya onun gülüşüne kurban olurum. Zamanıydı. Şimdi ona olan aşkımı anlatacaktım. Zorundaydım. Onu sevmediğimi düşünüyordu.

"Hyunjin bak ben gerçekten seni seviyorum. İlk defa birine bu kadar yoğun duygular hissettim. Sana gerçekten aşığım. İlk evine gittiğimde beni etkilemiştin. Hala da etkiliyorsun. Bak affetmek , zorunda değilsin ama nolur inan,hazır değilim. Yoksa seninle gerçekten..."

Gözlerini gözlerime dikti. Çok garip bir bakışma geçiyordu aramızda. Utancımdan gözlerimi kaçırdım. O ise gözlerini oynatmadı bile. Stres olmuştum. Stresten dudaklarımı yaladım. Bir anda bakışları dudaklarıma kaydı.

Tekrardan gözlerini gözlerime dikti. Bu sefer yüzünde bir gülümseme hakimdi.
Bu gülüş tehlikeliydi.

Yavaşça yatağa oturup, bana baktı. Salak kendim yine dudaklarımı yaladım. Pat olanlar oldu. Hyunjin bir anda beni yatak başlığına yasladı. Bir elini başlığa,diğer elinide yüzüme koydu. "Bilmiyorum affetmek istiyorum ama-" kendimden beklemedik bir hareket yapıp,onun dudaklarına yapıştım.

***

Karşınızda yeni bölüm vicdan yaptım
İyi bir bölüm yazdım. Kısa ama yapıcak bir şey yok
Sizce Hyunjin barışsın mı
Neyse tatiliniz güzel geçer umarım
Öpüldünüz