ხო ალბათ ეს ჩემი ბედნიერი ოჯახი გგონიათ. სინამდვილეში საქმე იმაშია რომ მამაჩემი პათოლოგია, მისი საყვარელი შვილი არასოდეს ვყოფილვარ.
ემა მიხვდა რომ ამის კითხვა ძნელი იქნებოდა, თავისი ცხოვრება დაუდგა წინ, მაგრამ რაღაც იყო შეცვლილი. მას სკოლის ბავშვები აბულინგებდნენ და არავის არ მოწონდა
ჯონგუკი წყნარად შემოვიდა ოთახში
- გამარჯობა ოთახის მეზობელო
ემამმ ოდნავ დაუკრა თავი, თავის ბალიშის ქვეშ დღიური შეაცურა.
ჯონგუკი დიდხანს არ დარჩენილა ოთახში, ემა ინტერნეტში შეძვრა ისევ თავის ყუთისთვის რამე უნდა ეყიდა
საბოლოვოდ იპოვა, სამწუხაროდ კურიერი აღარ ყავდათ ასერომ მოუწია მაღაზიაში მოუწია წასვლა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ოთახიდან გავიდა და მაღაზიისკენ დაიძრა, ავტობუსში ავიდა და დაახლოვებით 30 წუთში მივიდა მაღაზიასთან
ქუჩა ზედმეტად ნაზი და წყნარი არის ირგვლივ ნაზად გაფორმებული შენობები, არც უკვირს ისეთი მაღაზია ამ დაყოლებას რომაა
მაღაზიაში ფეხი შეადგა, ლამაზი ინტერიერი აქვს. განათებაც ძალიან უხდება აქაურობას.
ემამ ზუსტად იცოდა რაც უნოდა და კონსულტატს დახმარება სთხოვა რომ ეპოვა.
სინამდვილეში უფრო ხელოვნული იყო ვიდრე ფოტოში და მას ადვილად შეამჩნევდა პატარა ბავშვიც კი
ემა ავტობუსის გაჩერებაზე გაჩერდა, ავტობუსს ელოდებოდა რადგან ისევ უკან დაბრუნებულიყო
