პატარა ქალბატონი

XXV

- რა აზრის ხარ რო მედა შენ ერთად ვიცხოვროთ - სავარძელზე დაწოლილმა ჯონგუკმა თავი უკან გადააგდო და ემა ისე შეხედა

- ბევრი ხო არ მოგინდა? რადგან მამაჩემმა არ გცემა არ ნიშნავს იმას რო ეხა მაგაზე არ გაგიჟდება

ჯონგუკი ადგა და სამზარეულოში გავიდა

- არამგონია მამაშენმა რამე თქვას, მისი სოცილაური ქსელიც კი მომცა

ბარის სახლს მიეყრდნო და ხელები გადააჯვარედინა

- მოდი ნუ ვიჩქარებთ - ემამ ზურგი აქცია და ჭურჭლის რეცხვა გააგრძელა

- არ გინდა ჩემთან ერთად? კარგი

კონგუკი ისევ მისაღებში გავიდა და სავარძელზე დადჯდა, კარგად მოკალათდა და ტელევიზორი ჩართო

სანამ ემა არ მორჩა ჭურჭლის რეცხვას არცერთს არ ამოუღია ხმა, სახლში მხოლოდ ტელევიზორის ხმა ისმოდა

ემამ ონკანი გამორთო და ჯონგუკს გახედა, ჯონგუკი ოდნავ იღიმოდა გადაცემაზე როცა აღარ იყო სასაცილო პატრა ბავსვივით უყურებდა.

- ჯეონ

ჯონგუკისკენ წავიდა და სავარძელზე დაჯდა, ცალი ხელი თავქმეშ ამოიდო და მას უყურებდა.

ჯონგუკმა ემას ხმა არ გაცა ისევ ისე უყურებდა მარა ეხა ტუჩები ქონდა გამობუშტული.

-ჯეოონ - ემამ ხელი მიკრა მარა მაინც არ გამოხედა - გაბრაზდი?

- არა მეწყინა- ეხა გახედა ემას და იგივენაირი პოზა მიიღო

- რატო უნდა ვიჩქაროთ?

- ახლოს მეყოლები, არაფერს არ გაჩქარებ როდემდე უნდა ვირბინო წინ და უკან

- მაშინ აქ გადმოდი

- სხვა სახლო რო ვიქირაოთ ან ვიყიდოთ?

- არა აქ მომწონს

- კარგი აქ გადმოვალ

ემას გაუღიმა და ისევ გააგრძელა გადაცემის ყურება

- ეს რა არის?

- ეს არ იცი რა არის?

- არა