პატარა ქალბატონი

V

- რაგჭირს პატარავ?- ლექციადან გამლსულ ემასკენ სანა მიდის

- არაფერი

გვერდი აუარა და კაფეტერიასკენ მიიწევდა.

- რაგჭირს ემა

- მარტო მინდა ყოფნა უბრალოდ

სანამ უბრალოდ თავი დაუქნია და მის მეგობრებს მიუჯდა

***
საერთო საცხოვრებელი სულაც არაა ისეთი, როგორიც ხალხს წარმოუდგენია. ალბათ ყველას გონია რომ აქ ვიღაცეევი იპარებიან და კლუბებში ატარებენ დროს. სიმანდვილეში ამ უნივერსიტეტისთვის ეგ მითია

საწოლში წოლა, უენერგიობა, გაღიზიანობადობა, ყველაფერის მილართ ინტერესის და სურვილის დაკარგვა. ეგ ჭირდა ეხა ემას

სულაც არ იყო კარგი გადაწყვეტილება რომ თავისი ძველი ცხოვრება გაიხსენა... და ის მესიჯი რომელიც წაიშალა შეტყობინებებიდან მაგრამ მოგენებებიდან ვერ შლის

ის ყოველი წელი, თვე, კვირა, დღე, საათი და წამი ეზიზღება რომ ხმას ვერ იღებდა. ეხა? ეხა დაღა აზრი აქვს უბრალოდ უაზრობაა. თან ეშინია გავლენიანი მამიკოს შვილები ყველაფერს გააკეთებენ რომ პირიქით საჩივარის შემტანი ადამინი გახდეს ცუდი

- გამარჯობა პატარა ქალბატონო

ემას ხმა არ ამოუღია, ზურგი აქცია ბიჭს.

- ეს ძალიან ცუდი საქციელია- არხეინად თქვა, მაგრამ წამებში დასერიოზულდა- რაგჭირს ბოლო 1 კვირაა

კი 1 კვირა გავიდა იმ დაწყევლილო დღიურის კითხვის შემდეგ

- არაფერი უბრალოდ ფიქრი მჭირდება- ხმადაბლა უთხრა გოგონამ რადგან არ უნდოდა თავის ხმაში ან გატეხილობა შეემჩნიათ ან სისუსტე

- ტირილით საქმეს ვერ მოაგვარებ... იქნებ ფსიქოლოგს გაესაუბრო

გოგონამ ისევ აქცია ჯონგუკს ზურგი, უეცრად თავში გამოწვევა ამოუტივტივდა

აბაზანაში შევიდა და ტანსაცმელი განგებ არ შეიტანა

***
40 წუთის შემდეგ ჯონგუკი აბაზანიდან წელში გამართული გამოდის, ემას თვალები დახუჭული აქვს. უბრალოდ როგორც იტყვიან ხოლმე "თვალებს ასვენებს"