Evlatlık

4. Bölüm Rüzgar'da ⚠️ED⚠️

Tekrardan selaammm ben geldim bölümde ed var uyarısını yapalım (tetikleyenlerin vs. Okumaması için) ve uzatmadan devam edelim
———————————————————————————————————————————————
-evde-
Ö: "Yağmur biz Rüzgar'ın evine gideceğiz gelmek ister misin?"
Düşündüm düşündüm ve daha çok düşündüm sorun çıkmasından korkuyorum ama hayatımın sonuna kadar böyle yaşayamayacağımıda biliyorum... belkide bir şey olmaz?...
Ö: "Yağmur iyi misin?"
Y: "İyiyim neden sordun ki?"
Ö: "iki kere seslendim ama cevap vermedin... peki gelmek istiyor musun?"Ömer cevabı tahmin edebiliyordu fakat her seferinde soracaktı.
Yağmur derin bir iç çekti ve şöyle dedi "Olur." Ömer kendi kendine biliyordum işte ya! Diye söylendi ve duraksadı Yağmur olur mu demişti?
Ö: "Geliyorsun yani?"
Y: "Gelmemeli miyim?" (Bütün cümleler soru oldu ab)
Ö: "Hayır hayır yani gel işte."
İkiside hazırlandı ve arabaya bindiler, Yağmur çok stresliydi fakat vazgeçmeyecekti biraz rahatlamak için kulaklığını taktı ve etrafı izleyerek müzik dinlemeye başladı.
Rüzgarlara gelmişlerdi şimdi ise binanın önünde kapıyı çalıyorduk ev müstakil ve büyüktü, bahçesine çok iyi bakılmış gibi duruyordu. Kapı açıldı açan Rüzgardı beni gördüğüne şaşırmış gibiydi gerçi normaldi hiç bir zaman davetleri kabul etmemiştim...
-Rüzgar'ın evinde-
Herkes sohbet ediyor Yağmur ise sadece dinliyordu.
Zil çalmıştı ani bir refleksle elimi sıktım kimsenin görmemiş olmasını dilemekten başka bir çarem yoktu. Rüzgar kapıya bakmaya gitti ve gelen... Deniz?
R: "Yağmur Deniz benim kuzenim, normalde daha geç gelecekti fakat işi erken bitmiş geldi."
D: "Yağmur?"
Y: "Deniz?"
Ö: "Siz tanışıyor musunuz?"
Y: "Sınıftan biri..."
Ö: "Öyle diyorsan." Dedi sakin bir ses tonu ile.
R: "Gençler biz önemli bir şey konuşacağız da siz koridorun solundaki odaya geçin isterseniz." Diyerek muhtemelen bahsettiği odayı gösterdi. Deniz'e bakmadan odaya geçtim ayak seslerini duyduğum için geldiğini biliyordum.
D: "uhmm... Rüzgar senin neyin oluyor?"
Y: "Rüzgar bir akrabam değil yani üvey babamın arkadaşı." Bir dakika ne, üvey babam dedim! Bunu söylememem gerekiyordu! Şimdi ne diyeceğim!
D: "Üvey baban olduğunu bilmiyordum... içerdekilerden biri mi?" Konuşursam sesim garip çıkacağını bildiğim için bekledim, sessizlik...
Y: "Evet... Ömer." Deniz babana ne oldu demeyi çok istiyordu fakat söyleyecek kadar yakın değillerdi zamana bırakmaya karar verdi...
Y: "Deniz?"
D: "Efendim"
Y: "Biz neyiz?" Deniz afalladı ne demek istediğini tam anlamamıştı, bir sorun yaratmamak için cevap vermeyecekti.
Y: "Demek istediğim, arkadaş mıyız?" Deniz Yağmur'un sesindeki değişikliği fark etti sanki söylediği şeye çok yabancı gibiydi...
D: "Arkadaşın ne olduğunu biliyor musun? Yağmur yanlış bir şey mi söyledi diye düşündü ardından ne cevap vereceğini bilemedi, gerçektende yabancıydı bu kelimeye...
Deniz bir iç çekti ve "Arkadaş söz konusu ne olursa olsun her zaman güvendiğin, yeri geldiğinde kıskandığın, yeri geldiğinde kızdığın, yeri geldiğinde güldüğün canından çok sevdiğin ve değer verdiğin belkide yaşama amacın olan kişidir. Ama sevmek aşk manasında değil." Yağmur biraz anlamıştı yinede tam emin değildi.
Sessizlik... yine...
D: "Peki biz arkadaş mıyız?" Diye sordu Deniz, o Yağmur'a güveniyordu ama Yağmur'un böyle düşünüp düşünmediğini bilmiyordu. Yağmur tam cevap verecekken Ömer kapı tıklamadan odaya daldı, sanki düşündüğü şeyi bulamamış gibiydi.
Ö: "Yemek hazırladık hadi gelin."
Y: "Ben gelmeye-"
Ö: "Yağmur." Yağmur şaşırmıştı ilk defa Ömer'den emir alıyordu. Evet Yağmur bunu emir alma olarak öğrenmişti.
Yağmur Sofrada neredeyse hiç bir şey yememişti, belki bir kaç parça etin içindeki haşlanmış mantar ve havuç...
Y: "Ben doydum."
D: "Hiç bir şey yemedin ki!"
N: "Damla doğru söylüyor hiç bir şey yemedin." Deniz'in aklında bir şey canlanmıştı, bunu anlamanın tek yolu vardı.
Y: "Ben zaten yemiştim yani aç değilim." Ömer Yağmur'un hiç bir şey yemediğini biliyordu fakat üzerine gitmedi
Ö: "Evet yemişti." Dedi ve konuyu geçiştirmeye çalıştı. Deniz hala Yağmur'un düşündüğü şeyi yapıp yapmayacağını anlamaya çalışıyordu, Yağmur hızlıca lavaboya ilerledi. Deniz artık emindi. Oda tabağını hızlıca bitirdi ve elinize sağlık diyerek masadan ayrıldı ve odaya geçti
Aklındaki şeyi Yağmur'a söylemekte çok kararsızdı bir yanı daha çok erken diğer yanı ise devam etmesi daha mı iyi diye düşünüyordu...
Yağmur lavabodan çıktıktan sonra masaya hızlı bir bakış attı Deniz'i görmediği için odada olduğunu düşündü, haklıydıda.
Deniz karar vermişti.
D: "yağmur?"
Y: "Evet?"
D: "Neden kendine bunu yapıyorsun?" Yağmur endişelenmeye başladı neyden bahsettiğini anlamaya çalışıyordu anlamamışçasına Deniz'e baktı.
D: "... Yemek yemiyorsun, birinin zoruyla yersen bile hızlıca lavaboya gidip kusuyorsun... Neden?..." Yağmur anlamıştı ne diyebileceğini düşündü... inkar etse inanmayacaktı bunu biliyordu... uzun süre sessizlik oluştu bunu ilk defa biri farketmişti onun dışında kimse bilmiyordu.
Deniz Derin bir iç çekerek: "Daha önce gelen yardımlardan hiç birini kabul etmedin değil mi?..."
Y: "Aslında... hayır çünkü... daha önce senden başka kimse fark etmedi, fark ettiysede umrunda olmadı..." Deniz Yağmur'un ellerini tuttu Yağmur başta izin vermekten tereddüt etti ama ona garip gelen bir çekilde izin vermişti.
D: "Senin için gerçekten sor olduğunu biliyorum ama bana anlatabilirsin kimseye söylemem, yardım etmeye çalışırım."
Y: "Çünk-" bir anda kapı açıldı. Rüzgar bir şey olduğunu fark etti, keşke açmasaydı diye düşündü.
R: "Gençler biz Ömer'in evinden bir kaç şey alıp sahile geçeceğiz, siz burada mı kalmak istersiniz bizimle gelmek mi yoksa *Yağmur'a bakarak* seni eve mi bırakalım?"
D: "Bana fark etmez."
Yağmur bu işin ciddiyetinden korkmaya başlamıştı bu yüzden eve gideceğini söyledi.
———————————————————————————————————————————————
Normalde burada büyük bir olaydan bahsedecektim fakat vazgeçtim ve biraz sade kaldı ama önümüzdeki bölüm bomba olacak haberiniz olsun...  (nerdeyse hiç içime sinmedi ama bölüm atmam lazım)
Umarım beğenmişsinizdir, yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum! <3
758 kelime