Oy ve yorum atmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim.
Öpüldünüz.
"Hazır mısın?" diyen babama baktım, o ise sanki az önce öz oğlu evden kovulmamış gibi yüzsüz bir mutlulukla bakıyordu bana.
Neydi onu bu kadar mutlu eden? İstediğine ulaşmış olmasıydı.
Benim babam bencil bir adamdı, kendi isteği olduğu için yaşanan her şeyi umursamazdı ve susardı ne de olsa isteği olmuştu.
Ne derlerdi bilirsiniz, yangın yanmayan evlerde konuşulmazdı.
Ben evden atılsamda o beni yeni karısının olduğu eve sokacağı için mutluydu, ben yanmıştım o ise gülmüştü.
Ona cevap vermedim o da umursamadı.
Rana ile az önce vedalaşmıştım, telefonla arayacağını söylese de yalan söylediğini ikimizde biliyorduk.
Büyük ihtimalle asla beni aramayacaktı, arasa bile bir süre sonra unutacaktı.
Onun için asla yeteri kadar güçlü, iyi, korumacı bir abi olamamıştım çünkü öyle bir ruhum ve dünyam yoktu.
Akan burnumu çektim hafifçe, hem soğuk hem de moral bozukluğundan dolayı hasta olacaktım büyük ihtimalle.
Umarım havale geçirerek ölürdüm.
Arkadan duvara yaslanarak bizi izleyen anneme baktım, belki bir şeyler söylerdi.
Söylemedi, ben yandım annem ateşi üzerime fırlattı.
Belki içinde az da olsa anneliği bana kalmıştır dedim ama yalanlarla kendimi avutmayı uzun süre önce bırakmıştım.
Annem beni sevmiyordu.
Rana'yı en çok kıskandığım konu buydu küçüklüğümden beri hatta çoğu konuda kıskanırdım onu.
Notları iyiydi, güler yüzlü ve espiriliydi, cesurdu ayrıca neredeyse her şeyde yetenekliydi.
Annem severdi onu, biliyordum ki onu kötü zamanlarda cesaretlendiren şey annemdi.
Çok çabalamıştım, çok çalışmıştım Rana gibi olmak için ama hastalığın pençeleri arasında olduğum sürece olmayacaktı.
13 yaşında yanlış hatırlamıyorsam annemle çok büyük kavga etmiştim, bağırarak Rana'dan ne eksiğim olduğumu sormuştum.
Bana sadece sessiz olmamı ve Rana'nın ödevine yardımcı olması için engel olduğumu söylemişti.
Annem beni kırardı ben içimden ona küser affederdim, annem beni üzerdi ben yine de her sabah vazosuna seviyor diye papatya koyardım.
Bir keresinde vazoyu neredeyse kafama attığında papatya sevmediğini sanmıştım, o kırılan vazo aslında kalbimdi.
Rana ertesi gün papatya verdiğinde onlara özenle bakmıştı ama benim papatyalarımı ayaklarıyla ezmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolmuş| Aile (Tamamlandı)
Teen FictionDepresyonda olan Efes'in hayatı değişir. "Ruhun sanki sıkışmış gibi bu dünyada, söyle bana gök gözlü nedir bu cehennem olan dünyaya getiren seni?" Bl etiketinde 1. Sırada!
