Depresyonda olan Efes'in hayatı değişir.
"Ruhun sanki sıkışmış gibi bu dünyada, söyle bana gök gözlü nedir bu cehennem olan dünyaya getiren seni?"
Bl etiketinde 1. Sırada!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kaydını Eser ile aynı okula almak istiyoruz." diyen babama döndüm, umursamazca omuz silktim.
Zaten okula gittiğim yoktu bu yüzden şu anki okulumla diğer okul arasında benim için hiçbir fark yoktu.
Şu anda kahvaltı masasındaydık, dün uyuyabilsemde bu bana yetmiyordu.
Böyle sonsuza kadar uyumak, kaybolmak istiyordum belki o zaman daha rahat olurdum.
"O zaman bugün kaydını yazdıralım, bugünden itibaren başlarsın." dedi Petunya neşeyle, üzerinde beyaz bir elbise vardı.
Hepsi oldukça güzel ve düzenli giyinmişlerdi ben ise üzerime bol bir kazak ve bol pantolon giymiştim.
Eser aşağıya indiğimde alayla beni süzsede şu anlık herhangi bir şey söylememişti.
Bol kazağımdan sadece parmağımın uçları gözüküyordu.
Önümde duran zeytini ağzıma attım, sakince çiğnerken çekirdeğini çıkardım.
Fazla bir şey yememiştim, pek canım istemiyordu hem de laf yemek istemiyordum bununla alakalı.
"Kilolarını saklamak için mi bu kadar bol giyiniyorsun söylesene? Hem fazla yedin eğer kilo almak istemiyorsan haberin olsun." diyen alaylı ses ile derin bir nefes aldım.
Kafamı kaldırdığımda bana sırıtarak bakan Eser'e baktım, onunla ne kadar zıttık.
Umursamadan kafamı salladım, çatalıma geri uzanırken titreyen elim ile duraksadım.
Elimi masanın altına gizlerken bir daha çatalıma dokunmadım, ne garipti sanki zeytinin çekirdeği boğazımda kalmış ve yumru olup tüm iştahımı kesmişti.
