4|Yumruk

3.4K 376 170
                                    

Yemiyordu, içmiyordu bölüm yazıyordu artık doktorlar "Dur!" dese de Ares duymuyordu.

Oy ve yorum vermeyi unutmayın, iyi okumalar.

Öpüldünüz.

Tanrım eğer varsan lütfen beni öldür

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Tanrım eğer varsan lütfen beni öldür.

Lütfen beni sessiz, sakin ve yalnız öldür.

İnsanlardan uzak, bir buğday tarlasında kendimi attığım buğdayların arasında öldür beni.

"Yalnız ölmeyeceğim değil mi?" diye kulaklarımda çalan şarkı ile yutkundum.

Umarım yalnız ölürdüm, insanların alay ve önyargılarından uzak ölürdüm.

Denesemde olmuyordu, ölmüyordum.

Tanrım ama sen öldürürsen bu sefer kimse karışamaz, lütfen beni öldür.

Şu anda okul bitmişti ve eve gelmiştik, yolda bizi Karan almıştı.

Eser'le sohbet ederlerken ben ise sessizce şarkı dinlemiştim, eve geldiğimde yine sessizce odama geçmiştim.

Yorgunlukla ayağa kalktım, dolap aynasının önüne geçerek kendime baktım.

Psikologum aynaya bakarak kendimi sevmemi söylerdi ama anlamıyordum, böyle bir beden nasıl sevilirdi?

Omuzlarım düşüktü, oldukça zayıf ve ufaktım onun dışında her zaman yorgun gözlerim ve soluk beyaz bir tenim vardı.

Bantlı ellerime düştü bakışlarım, yutkundum ve ellerimi arkamda sakladım.

Derin bir nefes alarak böyle olmayacağını anladığımda ellerimi arkadan çıkardım, eldiven mi taksaydım?

Ona da laf ederdi..

Bantlarımı çıkarsam bu sefer aklıma gelen hatıramla irkildim.

"Yaralı ellerin iğrenç, bari şununla kapat." diye yüzüme yara bandı fırlatan annem ve sadece 11 yaşında olan ben.

Bantlarımı çıkarmasamda çıkarsamda iğrençtim ben, kemiğimden hatta iliğimden geliyordu bu iğrençlik.

Derin ve titrek bir nefes alarak yatağa yütüyüp uzandım, yorgunlukla öylece odama baktım.

Kapım çalınıp açıldığında gelene baktım kayıtsızca, Petunyaydı.

"Merhaba.. gelebilir miyim?" dedi gülerek ben ise başımı salladım.

Yürüdü, üzerinde çiçek desenli bir elbise vardı ayrıca yüzü sağlıkla ve bakımla parlıyordu.

Yanıma oturdu usulca, ona anlamazca bakarken konuşmaya başladı.

"Eser 3 yaşlarındayken biz babanla evlendik, Eser ona öyle bağlandı ki şimdi senin onun öz evladın olduğun için ondan vazgeçeceğini düşünüyor." dediğinde içime dolan öfke ve alayla nefeslerim sıklıştı.

Kaybolmuş| Aile (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin