Ankara'nın ince,uzun ve ıssız sokaklarından geçerken sokakta sadece ayağımdaki topukluluların sesi yankılanıyordu.Ben böyle olmak istemiyordum.Sürtük olmak.Evet istemiyordum ama daha dün gece birinin altındaydım.
Herkes bana sürtükmüşüm gibi bakıyordu ki zaten sürtüktüm.Bir arkadaşım dışında hiç kimsem yoktu annem ve babam ben daha bebekken ölmüş.Bana bunu da yetimhanedeki bakıcılardan biri söylemişti.Ben 18 yaşıma kadar yetimhanede kalmıştım şimdi ise yirmi yaşındaydım.Bu hayatta ondan başka kimsem yoktu.
Zehra.Sadece Zehra vardı hayatımda ve altına girdiğim piç kuruları.Erkeklerden nefret ediyordum.Hepsi kadınları içine girmek için değer veriyorlardı.Eğer ona değer vermek denirse.
Bu hayatta yanlızdım.Geçimimi her gece barda ayarttığım piç kuruları sayesinde kazanıyordum.
Evimin daha doğrusu harabeye dönüşmüş evimin önüne geldiğimde cebimdeki anahtarları çıkardım.Anahtarla kapıyı açtıktan sonra içeriye girdim.
İçeriye girdiğim anda burnumu sızlatan küf kokusuyla karşılaştım.Çantamı kapının hemen yanındaki çekmeceleri kırılmış olan komidine fırlattım.
Zehraya bakmak için gıcırdayan merdivenlerden yukarı çıktım.Odasının kapısına vardığımda kapısını yavaşça açarken çıkan gıcırtı yüzünden Zehra homurdanmaya başladı fakat uyanmadı.Ama uyanması gerekiyordu.Çünkü buradan ayrılmak için onunla vedalaşmam lazımdı bir daha buraya hiç dönmeyecektim.Zorunlu bir sebep olmadıkça.
"Zehra uyanman gerek"diyip yanağına bir öpücük kondurdum.O benden bir yaş küçüktü onunla yetimhanede tanışmıştım.Yetimhaneden çıktığında gidecek hiçbir yeri yoktu bu yüzden onu yanıma almıştım.Her ne kadar ona bakamayacağımı bilsemde.
"Noluyor ya"
"Ben gidiyorum bir daha dönmemek üzere"dediğim anda yataktan ok gibi fırladı.
"Ne demek gidiyorsun?"
"Ben daha fazla burada kalamam daha fazla fahişelik yapamam yani bir hayata başlayacağım , her şey sıfırdan başlayacak"
"Seni anlıyorum ve seni kalman için zorlayamam" dediği an gözünden bir damla yaş aktı.Ellerimle gözünden akan yaşı sildim.
"Şişşt ağlama hem bak telefonda görüşürüz hem bakarsın sende benimle gelirsin eğer tabi istersen seni buna zorlayamam çünkü burada hastanede yatan bir kardeşin var"
"Evet biliyorum bu yüzden seni zorlamıyorum gittiğin yerde kendine iyi bak olur mu?"
"Bakacağım"
"Söz mü?"
"Söz hadi şimdi yat uyu senin benimle otogara gelmeni istemiyorum lütfen"
"Olmaz"
"Lütfen biliyorsun vedalardan hoşlanmam"
"Peki gelmiyorum" deyip bana sıkıca sarıldı.
Birbirimize bir takım sözler verdikten sonra onu odasında yanlız bıraktım.Şimdi hemen ayrılmayacaktım yapmam gereken bir takım işler vardı.
Otobüse binip kuaföre gittim.Yeni bir başlangıç yapmam için görünüşümünde değişmesi lazımdı.Saçlarımı küt ve kaküllü bir şekilde kestirdim aynı zamanda siyaha boyattım.Saçlarımın boyu omzumun biraz altında bitiyordu ve mavi gözlü olduğum için güzel durmuştu.Kuaförden ayrılıp tekrar eve geldim bu eve son gelişimdi.Bavulumu hazırlayıp evden çıktım.Sokağın başına geldiğimde son bir kez dönüp gerime baktım.
Burayı son görüşümdü.Tekrar önüme dönüp yürümeye başladım.
Yeni bir hayat,yeni bir şehir ve yeni insanlar beni bekliyordu.Her ne kadar bu yaşamım kadar yeni yaşamımda maceralı olacağını bilsemde en azından artık herkesin acıyarak baktığı kız olmayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GRİ
RandomBeyazken siyaha dönüşmüş bedenini tam olarak beyaza dönüştüremeyeceğini bilse de griye dönüştürmek için uğraşacak olan bir kızın hikayesi. Ona en çok yardım edecek olan kişi ise ondan daha koyu gri olan bir kişi.
