Ikigai

Chapter 1

It was all started when i was 14 years old. Yes i was very young that time..
Everything feels off, Everything finally make sense.. What even the purpose of life?

Everything is confusing pati ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit bigla ako nagbago at paningin ko sa mga tao.

Gusto ko nang mawala sa mundo. Wala namang saysay para sa'kin ang mabuhay. Para saan nga ba?

****************************

Nostalgic painting

Angel's POV

Nilapag ko ang pinaginuman ko ng tubig sa lamesa at nanghihinang pumunta sa bintana sa kwarto ko. Bahagya ko itong binuksan upang makalanghap ng sariwang hangin.

Naaalala ko ang mga alaala dati. Nung araw na masaya pa ako.. Nawala lahat nun.

*Buzz buzz

Nilingon ko ang pinagmulan ng tunog sa higaan ko. Umupo ako sa kama at kinuha ang cellphone.

New text message from "Rain"

"Tsk.."

💌Rain: Uy angel, sasama kaba?

Namilog ang mata ko sa mensahe ni rain sa'kin. Tinignan ko ang orasan. Alas dose na pala nakalimutan ko na may pupuntahan kami ni rain.

Nagmadali akong pumunta sa cr upang maligo at saka nagbihis.

Simpleng damit lang ang suot ko. Fitted blue jeans at blouse na puti. Nag ayos din ako sa mukha ko dahil kahit papano umaasa ako na may mabago. Inayos ko na din ang buhok ko.

Nabatukan ko nalang ang sarili ko dahil napaka makakalimutin ko na talaga.

"Aahhh!" Nagulat ako sa tunog ng sasakyan sa labas.

Sinilip ko ito mula sa bintana at nakita ko si rain na kumakaway sa'kin.

"Ate gorl halika na!" Sigaw ni rain mula sa kotse n'ya. "Coming.." bored kong sabi.

Wala akong gana lumabas o ano'ng gawin. Sabi n'ya, gusto n'ya daw ako kasama gumala kasi lagi akong nakakulong sa kwarto. I bet chinika yun ni mommy sa kanya.

We're going somewhere daw pero i don't really exactly know where.

Nagmadali akong lumabas ng kwarto at nang makita ko si mommy, naka abang na pala sa labas ng room ko. Mukhang nasabi na ni rain na aalis kami. Nakalimutan ko kasing magsabi.

I simply smiled at her and she just nods at me "enjoy babylove" mom kissed my forehead.

I love mom so much she's the sweetest:).

"Thanks, mom" lumabas na ako at sinalubong si rain.

"You're so tagal.." "my bad" tinawanan n'ya lang ako.

Wala pang 30 minutes ay nakarating na kami sa luna mall, this mall is known as the biggest mall in the world. It has everything a person needs. It has amusement parks, park, church, school, hospital, and even apartments and motels. Unusual right?

"What are we gonna do here?" Tanong ko sakanya habang naka dungaw sa bintana. Ang ganda talaga dito. First time ko'to! "Secret.." natatawa n'yang sabi "ano nanamang trip mo rain" tumawa lang s'ya ulit.

Boang lang..

Pinarada na n'ya ang sasakyan sa may parking lot at bumaba na. Ang sakit sa puwit.. medyo malayo pala siguro hindi ko lang napansin dahil sa lutang ako.