Ikigai

Chapter 7

First kiss

Angel's POV

Hindi ko talaga maintindihan si mommy kung bakit mas kinakampihan 'tong si rain.

Sa totoo lang, sino ba ang anak?

"Tita, mas better na kung she's with her body guard for a while.. for safety po, diba?"

Tignan moto

"Anak tama si rain, para din sa ikabubuti mo yun" paliwanag sa'kin ni mommy.

"Eh mommy, Kaya ko naman po sarili ko eh-"

"What?! Look what happened to you!" Putol naman ni kuya sa'kin.

Grabi ba? 3 vs 1 wala na olats na.

"Makinig ka nalang jusko po anghelita!" Sambat naman ni tita maureen.

Oh ayan welcome to the group 4 na sila, ano yan blackpink? Aespa? Fifty fifty? Ano pa?

Andito kasi silang lahat mga kamag anak ni mommy sinama nadin n'ya si rain. nagkaroon kasi kami ng family dinner pero napunta ang topic sa akin.

Astig ba astigmatism

"S-sige po.." wala na akong magagawa pa dahil kahit ayaw ko, pipilitin padin nila.

"Kung magiging maingat ka lang kasi hindi tayo hahantong sa ganto!" Inis na sabi ni kuya.

Yumuko nalang ako dahil nakakahiya nakatingin silang lahat sa'kin.

Biglang may naalala ako.

[Flashback]

"S-sorry po talaga d-daddy hi..hi-hindi ko po ta-talaga sin..-sina-aasadyang m-mabasag y..-yung vase ni ok-kaasan.."

hagulgol ko habang binubugbog ako ng asawa ni daddy.

"anataga kanojoo nihon'ni tsuretekitekurenakattara kon'na mon'daiwa nakattadeshō!!" ( If you hadn't brought her to Japan, you wouldn't have had this problem!)

Sigaw ng asawa ni daddy sa'kin habang sinasampal sampal ako.

Kitang kita ko ang tatay kong nakatingin lang samin habang nanonood kasama ang anak nilang kasing edad ko lang na mukhang nag eenjoy sa nakikita.

Okasan is now choking my neck.

"kono rokudenashime!!! If you ever touch my things again, i wir rlock you up!" ( You little rascal! If you ever touch my things again, i will lock you up)

yan ang mga huling sinabi n'ya bago ako bitawan at maghabol ng hininga.

[End of flashback]

May tumulong luha sa giling ng mata ko kaya agad ko itong pinunasan.

Nagpaalam na ako na pumunta na ng kwarto ko para magpahinga din.

Bakit parang ang bigat ng katawan ko?

Napa bagsak ako sa higaan ko at sandaling pumikit.

Pinipilit kong kalimutan ang mga nangyari pero wala eh, it's a wound that became a scar. A scar that can never be vanished.

I exhaled loudly.

Biglang bumukas ang pinto. Si rain. Umupo siya sa tabi ko at tinignan ako sa mata.

"You'll be okay.. i promise. No one will ever hurt you again. As long as I'm here, by your side." She said that as she kissed my forehead.