I wish you would stay

i stayed in your hands

Sabah kalktığımız gibi Taehyung'la okula gelmiştik ama o ortadan kaybolmuştu... Gözlerim her yerde onu arıyordu.

Taehyung
Babam durmadan beni arıyordu sonunda açma kararı alıp bodruma indim "Efendim" "Sen ne halt ettiğini sanıyorsun? Öyle günlerce eve gelme elin adamıyla kal senin zor gününde yanında kim vardı kim?" zor günlerimde hep yalnızdım şu anda da beni anlayan tek bir kişi vardı. "Biz vardık o çocuğu bırak eve dön" sesimi yükselterek babama karşı geldim.
(bunu ilk defa yapıyordum)
"Sanki ben evdeyken çok mutlusunuz o karın her gün eve başka bir adam getiriyor sen ona sinirlenince odama dalıp beni dövüyorsun bu kadar acizsin" normalde bu cümleyi kurabilecek bir değildim...

Ama artık Jungkook vardı.. Ona güveniyodum "sen kendini bir halt mı sanıyorsun senin annen bile seni terk etti" zayıf noktama girmişti işte "hayır sen onu aldattığın için gitti" sesim bile doğru düzgün çıkmıyordu "seni yanına alamadı mı? Kendini avutma senin gururkaynağım olacağını düşünerek doğmana izin verdim keşke anneni durdurmasaydım da.."

"Durdurmasaydım da ne?" "sen doğmadan önce seni aldırmayı düşünüyordu böyle olacağını bilseydim..." bacaklarım bedenimi taşıyamıyordu. Bedenimi serçe soğuk zemine teslim ettim. "Tamam eve geleceğim lütfen sus.." sesim ağlamaklı ve titrek çıkmıştı bir süre zeminde oturup ağlarken "ne yaptım da acaba hayatım böyle oldu" diye düşündüm sonra da daha fazla beklemeden bodrumdan çıktım. Gözlerim Jungkook'u arıyordu
Bulamayınca mesaj attım.

Taehyung/Jungkook

T

aehyung
Bu akşam babamlar da kalacağım.

Jungkook
Tamam bi sıkıntı olursa söyle alıyım seni oradan.

Taehyung

Tamam görüşürüz.

Okulda taehyung'u pek görememiştim şimdi de babamlara gidiyordum eve gelmiştim zile bastığımda tanımadığım bir kadın beni içeri çağırdı babamın kahkahaları evde yankılanıyordu "şimdi sen benim oğlumu mu istiyorsun?" ne? adamı eve mi çağırmıştı ben çoktan ret etmiştim odaya daldım ama babam benim girdiğim gibi çıkmıştı arkasından gelirken yabancı olduğum eller belimi kavradı bu güya benimle nişanlanacak olan adamdı... Onu ittirdim "sanki nişanlanınca sana istediğim gibi dokunamayacağım" kendini ne sanıyordu??

Sinirle elini belimden çektim o sırada babam odaya geri girdi "o utangaçtır"
Resmen beni pazarlıyordu. "baba ben nişanlanmayacağım" yüzüme tokat yememle aynı hızda olmuştu o adam ise dibimde sırıtıyordu sinirle kapıya yöneldim "hey hiç bir yere gitmiyorsun kocana saygısızlık etme" babamın gözlerine bakarak arkamı döndüm "benim ne babam ne annem ne de kocam var hiçbiriniz hayatıma dahil değilsiniz ne oldu başlık parası ilginç mi çekti?"

Babam sinirlenmişti ben önüme dönüp hızla gidecekken yeni fark ettim de kapı kilitliydi şimdi bitmiştim bu odadan beni kurtarabilecek kimse yoktu...

Jungkook
Sabah olmuştu tüm mutluluğumu toplayıp 2 dakikadır çalan zille kapıyı açtım karşımda yüzü gözü kan içinde kolları morarmış bir Taehyung vardı.
Sinirle "ne oluyor!?" dememe rağmen cevap alamamıştım açıkçası bunu babası yapmıştı.. Her halinden belliydi "Kaçmayı denedim ama sonunda ne kadar çabalasam da onun-" gözlerinin içi titriyordu. "ellerinin arasında kaldım"

Gözlerim sinirle seğiriyordu Taehyung'u yatak odamıza götürerek tek tek tüm yaralarını temizledim sinirimi tutuyordum. Bir insan kendi öz çocuğunun canını almaya çalışır mıydı? Boynunda parmak izleri vardı taehyung'u odamıza yatırdım içim öfkeyle fokurduyordu... Çözmem gereken bir iş vardı içim el vermesede Taehyung'u uyandırmak zorunda kaldım..