Fast, Just Fast {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 17

De mensen stromen langzaam binnen voor de bijeenkomst. Brad helpt me nu ook met opdienen. We hebben de zaal verdeeld onder on twee.

Ik ben blij dat hij Jullian zijn kant doet, maar dat betekend ook dat hij langs Luke zijn tafel gaat.

Het maakt niet zo veel uit.. Zolang ik maar niet bij Jullian moet zijn, is het goed. Ik vermijd hem liever.

Ik bracht nog een paar bestellingen weg, maar werd gestoord door iemand die me op mijn schouder tikte.

"Ja?" Vroeg ik vriendelijk en ik draaide me om.

"Maddie, toch?" Vroeg een man rond de 55 of 60.

"Ja?" Zei ik en keek hem vragend aan.

"Wow jij bent veranderd zeg! Mij herken je niet meer, zeker?" Vroeg hij me en sprijdde zijn armen uit.

Ik bekijk hem wat beter en dan zag ik dat bekende liteken in zijn nek. Ik hapte naar adem en glimlachte automatisch.

"David!" Zei ik luid en enthousiast en sloeg mijn ene arm om zijn nek, want met het andere had ik nog die plateau vast.

"Ik wist wel dat je me zou herkennen." Zei hij als ik weg trok.

Ik glimlachte en knikte.

"Hoe kan ik jou vergeten? Je bent als een nonkel voor me." Zei ik en hij glimlachte.

"Je lijkt veel op je vader.." Zei hij zacht, maar glimlachte toch.

"Dankje." Zei ik en dacht aan mijn vader.

"We missen hem allemaal op een dag zoals vandaag." Zei hij en legde zijn hand op mijn schouder.

Ik knikte en keek naar de plateau in mijn handen.

"Ik ga deze bestellingen wegbrengen en kom dan terug." Zei ik en deed zoals ik zei.

Ik kwam terug en hij glimlachge als hij me zag.

"Hoe gaat het met je moeder?" Vroeg hij en ik haalde mijn schouders op.

"Ze is weer weg voor haar werk." Zei ik en hij knikte.

Waarschijnlijk weten jullie nog altijd niet wie David is, dus daar ga ik jullie bij helpen.

David was een goede vriend van mijn vader en ik was altijd bij mijn vader en dus ook bij David.

Als mijn vader even druk bezig was, wou ik altijd een spelletje spelen en David speelde mee.

Hij was een soort van oppas, hij was er altijd, hij was een vriend. Dan verhuisde hij uit de stad en zag ik hem niet meer. Nu er een wedstrijd aankomt zal hij tot hier zijn gereist.

"Als ze maar niet te veel werkt." Zei hij en lachte. Ik lachte ook en zag iemand zijn hand naar me zwaaien.

"Ze hebben me nodig, ik moet aan het werk. Ik spreek je nog wel eens." Zei ik en wandelde richtig het hand.

Ik liep door de mensen heen en zag Luke naar me glimlachen.

"Jullie tafel moet ik niet doen, anders krijg ik op mijn dak." Zei ik, liep rond de tafel en ging naar de andere kant van de zaal. Er zijn er nog die willen bestellen.

Ik haal de bestellingen op bij de bar en breng ze vriendelijk naar de tafel.

Er zijn hier echt veel verschillende mensen. Zelfs verschillende generaties. Er lopen hier kleine kinderen rond, mensen rond de 20 en dan mensen rond de 50 à 60.

Het is best indrukwekkend hoe zo'n kleine wedstrijd, zo veel mensen bij elkaar roept.

Ik zag mensen die gewoon zot waren van motors, anderen staan vol met tattoes en anderen zien er vrij stoer uit, maar hebben waarschijnlijk maar een klein hartje.

Iemand trok de aandacht door aan de bel van de deur te rinkelen. Het was vreemd, maar het hielp wel. Iedereen had zijn aadacht gevestigd op een man met grijs haar, een korte grijze baard en ik schat hem 67.

"Oke, eerst en vooral wil ik iedereen die hier vandaag aanwezig is, werwelkomen. Ik zie dat iedereen al iets te drinken heeft, dus dat is goed." Zei hij en de mensen rondom hem lachte.

"Deze wedstrijd zal speciaal zijn. Het is de 15e keer dat ik deze wedstrijd organiseer en ik ben er trots op. Er doen veel mensen aan mee, maar slechts 1 kan de winnaar zijn. Die krijgt niet alleen een trofee mee naar huis maar ook nog eens een bedrag van 300000 euro mee." Zei hij en ik hoorde de zaal vullen met gemompel en gefluister.

Ik zelf schrok als hij het bedrag had vermeld, maar ik was vast niet de enige.

"De wedstrijd zal zich plaats vinden in drie dagen. Wie niet klaar is tegen dan, kan niet deelnemen. Wie er vals speelt en aan de motor peutert, wordt gediskwalificeert. Wie niet op komt voor die daden, kan geen winnaar zijn en ook niet racen." Zei hij luid en duidelijk, zodat iedereen hem had gehoord.

Ik hoorde iemand op tafel slaan, dus richtte ik me op het geluid af. Ik zag een van Jullian's vrienden gefustreerd kijken en fluisteren tegen Jullian.

Zouden ze gelijk hebben en dat Jullian echt zijn motor heeft gesaboteert? Ik wil het niet weten, maar wat ik wel weet is dat ik de motor laat zoals hij is en ik verander er niets aan.

De man gaf nog wat uitleg over het parcour en spelregels, maar dat interesseerde me niet meer.

Iedereen had iets om te drinken, dus nu had ik tijd om zelf iets te drinken. Ik liep voorbij een aantal tafels en voelde een hand om mijn pols.

"Drink dat watertje nu van mij." Zei Jullian grijnzend en duwde me weg.

Ik zucht en loop naar de bar.

"Die jongens aan die tafel zien me er een bende uit." Zei Brad stil tegen me, hij wees onopvallend naar de tafel waar Jullian en zijn vrienden zaten en ik knikte.

"Ken je hen?" Vroeg hij als hij een slok nam van zijn koffie.

"Van vroeger, van school." Zei ik en hij knikte.

"Hij lijkt me niet aardig." Zei hij tenslotte en ik knikte instemmend.

"Is hij ook niet." Zei ik en vulde een glas met water.

Ik dronk ervan en zag Jullian naar me glimlachen met zijn duimen omhoog.

Ik kijk de andere kant op en draai metmijn ogen. Hij is zo een achterbask rotkind!

Ik dronk het glas helemaal leeg en zette het neer. Ik zag dat Luke aan de bar was komen zitten en hij keek me weer eens bezorgd aan.

"Valt hij je lastig?" Vroeg hij me en ik schudde mijn hoofd.

Het voelt niet goed om te liegen tegen hem, maar ik kan niet anders, want ik wil geen gevecht.

"Zeker? Ik wil gewoon dat je eerlijk bent. Ik zal niets doen, beloofd." Zei hij eerlijk en bleef me aandringend aankijken.

Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. Hij keek me betreurd aan en kwam van zijn kruk. Hij kwam naar me toe en kwam achter de bar staan.

"Hier mag je niet staan, ga terug ik kom wel." Zei ik snel en duwde hem weg van de bar.

Luke wreef over mijn armen heen en het gaf me een rustgevend gevoel.

"Ik negeer hem gewoon." Zei ik en hij knikte.

"Wij allemaal.." Zei hij en trekt me naar zich toe.

Hij slaat zijn armen om me heen en wrijft over mijn rug.

Ik ben moe.. het is al iets na de middag en ik word al moe. Dat is snel.. Ik wil naar huis.

"Het is hier bijna gedaan en dan heb je geen last meer van hem." Ik knikte en knuffelde hem stevig.

***************
A/N:

Hey, hier nog eens een hoofdstukje, sneller als verwacht, maar dat is goed, toch? Achja eum zeg aub wat je van dit verhaal vind want ik weet het even niet meer...

Wie heeft EUROVISION gezien? Wie was/ is je favoriet?

♡ someone_special