Fast, Just Fast {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 7

Hij staarde de hele tijd en ik ook.

Voor ik wist wat er gebeurde kreeg ik een emmer vol water, zeep en schuim over me heen. Dan liep hij weg.

"Luke!!" Riep ik zo hard ik kon en hij kon alleen maar lachen.

Ik wreef wat schuim uit mijn gezicht, keek waar hij was en rende achter hem aan.

Hij gierde maar door en door, wat mij ook aan het lachen maakte.

"Dat is niet grappig!" Probeerde ik te zeggen en kwaad over te komen, maar dat gaat niet als je lacht.

Hij vertraagde en ik nam de gelegenheid om sneller op hem af te komen en dan sprong ik op zijn rug.

"Aaaaahhhh, Dat is koud!" Riep hij, maar nam mijn benen toch vast, zodat ik niet viel.

"En nat!" Voegde ik er aan toe.

We lachten nog steeds, omdat Luke telkens in rondjes liep. Soms hing ik scheef en dan sloeg ik mijn armen om zijn nek.

Nu gingen we te scheef en we vielen om. Daar lagen we dan op de grond nog steeds te lachen.

Ik kroop over Luke zijn lichaam heen
en ging op mijn rug liggen. Zo keek ik naar de mooie blauwe hemel. Al snel werd ik weer rustig en stopte ik met lachen, maar die lach op mijn gezicht bleef.

Luke rolde een keer en lag dan naast me ook op zijn rug.

"Dat was leuk.." Zei hij na een tijdje.

"Ja.." Zei ik en lachte zachtjes.

Dan was er weer een stilte. Niet dat ik het erg vond.. totaal niet zelfs.

Ik sloot mijn ogen en genoot van de koude wind die zachtjes over mijn lichaam blies.

"We hebben Buddy nog steeds niet gewassen.." Zei ik en lachte, maar ik liet mijn ogen dicht.

Luke lachte.

"Ja, maar kijk!" Zei hij.

Ik opende mijn ogen, volgde de richting die Luke aanwees en ik zag Buddy in een plas water rollen.

Ik lachte, gevolgt door Luke zijn lach.

"Hij is echt raar.." Zei ik en ging recht zitten.

Luke volgde mijn voorbeeld en zat recht. Ik keek naar hem als hij naar Buddy keek. Hij haalde zijn schouders op. Dan zag ik zijn ogen weer.

"Valt best wel mee.." Zei hij dan.

"Wat?" Vroeg ik en lachte.

"Ja, jij bent nog erger!" Zei hij en schoot in de lach, nogmaals.

Ik schrok van zijn antwoord en mijn mond viel open. Ik gaf hem een stomp in zijn maag, maar hij bleef lachen. Hij was ondertussen weer gaan liggen.

"Niet waar!" Zei ik fake gekwetst, kruiste mijn armen en keek weg.

"Ah, dat meen je niet! Het was maar om te lachen!" Zei hij nu serieus en ik voelde zijn hand op mijn schouders.

Ik kon mijn lach niet langer inhouden, dus schoot ik maar in de lach.

"Oh! Dat is gemeen!" Zei hij nu fake gekwetst.

Ik draaide me naar hem toe en ik gaf hem een klein stompje op zijn arm als ik nog steeds lachte.

Dat schoot hij weer in de lach.

Ik ging weer liggen en sloot mijn ogen.

"Ik heb al lang niet meer zo veel gelachen.." Zei ik eerlijk.