𝖈𝖆𝖒𝖇𝖎𝖔𝖘 𝖓𝖔𝖈𝖙𝖚𝖗𝖓𝖔𝖘 <|> 𝐩𝐚𝐮𝐥𝐨 𝐝𝐲𝐛𝐚𝐥𝐚

1.gün

sabah erkenden uyanıp yatağımı toplayıp günlük kıyafetlerime geçtikten sonra hızlıca bir kahvaltı edip evden çıktım,bugün iddianın birinci günü ve paulo'nun dikkatini çekmem gerekiyordu,en azından beni tekrar farketmesi gerekiyordu,

özellikle bu soğukta kısa kollu giymiştim,dövmelerimin belli olması için,belki simamı unutmuştur ama kaç tane vardı ki onun delicesine hayranı olup dövmesini yaptıran

kahve dükkanına gidip orta boy filtre kahvemi alıp kahveciden çıktım,elimdeki poşette paulo'ya imzalatacağım forma vardı,belki üstüme giyip imzalatırdım,daha etkili falan

yavaş yavaş elimde plastik kahve bardağımla yürürken aklımdan planlar kurmaya başlamıştım,tüm odak noktam paulo'ydu,

paulo'ya itafen açtığım fan hesabında bugün maçta olacağıma dair bir post atmıştım,hesabımı takip ettiği için şanslıydım,genellikle çoğu story'lerimi görüp beğeniyordu,ama bu post'umu beğenmemişti bile

ya sosyal medyadan soyutlamıştı kendisini ya da gerçekten burnu kalkmıştı dünya kupasından sonra,tatlım bir ayı geçti ve onlarca maça çıkıp imzalar dağıtmıştı fakat uzun süredir hayranı olan beni unutmuştu

onlarca kez onunla konuşma fırsatı bulmuştum,bu mükemmeldi,koluma imzasını attırmaya ikna etmiştim onu,dövme yaptıracağım için ilk başta istememişti,ondan vazgeçme ihtimalim var gibi sanki

sol kolumda onda da olan çift şerit ve sağ kolumun iç yüzeyinde bir karıştan biraz kısa 'paulo dybala' yazılı dövme bulunuyordu,işte o günden sonra bir çok şey değişmişti

kim idolüne aşık olmaz ki zaten

🇮🇹

stadio olimpico'ya geldiğim gibi elim ayağım titremeye başlamıştı,

elimdeki poşetten hızlıca formayı çıkartıp üstüme giydim ve poşeti çöpe attım,işte büyük an gelmişti,tanrı'ya beni farketmesi için resmen yalvarıyordum

stadın önünde mükemmel bir kalabalık vardı,hepsi as roma takımı için burdaydı,bense paulo için

roma otobüsü stat girişine yaklaşırken kalbim daha hızlı atıyordu,öksürerek boğazımı temizledim ve bağırmaya kendimi hazırladım,işte hayranlık budur

roma oyuncuları otobüsten indiklerinde bariyerin arkasındakilerle selfie'ler çekiliyorlardı,imza veriyorlardı,bende o sırada sabırsızca paulo'nun otobüsten inmesini bekliyordum

otobüsten onuncu inen kişi falandı,bariyerlerin önünden geçerken yüksek sesle,"paulo!"diye bir kaç kez bağırmamdan sonra geriye dönüp bir kaç kişiye imza verip önümde durmuştu,kalbim çok hızlı çarpıyordu

hızlıca elimdeki mükemmel yazan keçeli kalemi paulo'ya uzattığımda kapağını çıkartıp kalemin arkasına taktığında bariyerlere daha çok yaklaşıp imzalaması için üstümdeki tişörtü gösterdiğimde tişörtün uçlarından tutup gerginleştirdiğinde kalemi tişörte sürtmeye başlamıştı

tanrım büyük bir hayal kırıklığıydı

paulo ile göz göze geldiğimizde gülümseyerek bana kalemi uzatmıştı,"maç çıkışı sözüm olsun paula"diyip yanımdan uzaklaşırken ağlamak üzereydim,kalemin yazdığına yemin bile edebilirdim,

lanet olası kalem

hızlıca ordan uzaklaşıp stada girdim ve biletini aldığım yere oturdum,ağlamak üzereydim,eğer onu maç sonu yakalayamazsam daha berbat hissedecektim,on üç günüm kalacaktı eğer bugün etkileşime girmezsek

🇮🇹

maç bitmişti,3-2,roma maçı yenmişti ve futbolcular soyunma odalarına gidiyordu,hızlıca oturduğum yerden kalkıp insanların yanlışlıkla ayaklarına basa basa taraftar bölümünden çıkmıştım,zar zor bile koridora gelmiştim,güvenlikler izin vermiyordu,