GelGit

BÖLÜM 1: MELLONY YETİMHANESİ

_AU/RA - PANİC ROOM_

"Uyansana çaylak kalk! Kalk da şu yatakları topla." Holly her sabah bu bağırışlarla uyanıyordu tam da babası ona bir şeyler söylemeye başladığı zaman. Neden her seferinde rüyası yarım kalıyordu? Sırtına aldığı darbe ile sendeleyen Holly hızlıca ayağa kalkıp arkadaşlarının yataklarını toplamaya başladı. Holly her sabah yaptığı gibi emredilen işleri halletmiş aç karnını doyurmak için yemekhaneye yönelmişti ta ki kapı kilitlenip yurt odasında tek başına kalana kadar...

Kapıyı tıklatmayı denemişti ama çoğu zaman olduğu gibi işe yaramayacağını biliyordu. Camın önünde otururken gökyüzünü seyre daldı. Bulutlar vardı, denizin içerisinde hakimiyet kurmuş dalgalar gibi hiddetli bir şekilde hareket ediyorlardı. Bir sağa ve bir sola. Bazıları birbirine çarpıp ahengi bozuyor bazıları ise şekil alıp canlanıyordu. Yaklaşan adım seslerini duyduğunda yatağının arkasında kalan kuytu köşeye kendini sakladı ve kapının açılmasını bekledi. Yurdun müdürü insanları seven, çocuklara iyi davranan biriydi. Yemekhanede Holly olmadığı için kontrol etmeye gelmişti, kapının arkasında bir dolap vardı. Hızlıca dolabı köşeye çekti ve kapıyı açtı. Köşede kırmızı battaniyesine sarılmış olan kızı gördü yavaşça yanına yaklaştı ve "Artık geçti." diye kulağına fısıldadı. Kızın üşümüş olan  elini tutup kişisel odasın bulunduğu kata çıkartırken koridorun başındaki hizmetliye odasına iki kişilik yemek getirmelerini rica etti ve merdivenleri çıkmaya başladılar. Holly yürürken sendeliyordu, acaba kaç gündür yemek yemiyordu? Kızın yüzüne baktığında yine o soğuk ifade vardı. En ufak mimiğin bile hareket etmediği, sessiz ve hissiz ifade. Kızın yüzünü incelemeyi bırakıp odasının kapsını açtı ve oturması için işaret etti. Sandalyenin karşısındaki şömineyi bir çırpıda yakan müdür kapıya gelen hizmetçiye teşekkürlerini sunup yemeği masasına koydu. Kızın ellerini kontrol etmek için yaklaşırken gözleri dikkatini çekti, gözleri farklıydı. Göz bebeği büyük, yeşil olan kısmı ise iki kat daha küçüktü. 

Küçük kız karnını doyurmuştu ve camdan dışarıyı izliyordu, uzun süredir buradaydı fakat halen arkadaşlık kurmakta zorlanıyordu. Konuşmakta güçlük yaşıyor olacak ki istediği bir şey olduğunda işaret ederek veya göstererek anlatıyordu. Uykusu geldiğinde yatağı işaret eder, oyun oynamak istese oyuncakları gösterirdi. Daha dört yaşında olmasına rağmen çoğu şeyi çabucak öğreniyor ve uyguluyordu yani eğitim açısından sorunu yoktu. Fakat arkadaş edinememe sıkıntısı bende çok büyük bir kuşkuya neden olmaktaydı, acaba evlatlık verilen ailede uyum sağlayabilir miydi veya burada kaldıkça hırçınlaşır mıydı? 

...

Holly'nin yaşadığı yer Türkiye ve Rusya'nın arasında kalan Karadeniz'in adalarından biriydi. Ada sakinlerinin çoğunluğu Türkçe konuşsa dahi bazı kesimleri Rusça bazı kesimleri ise zamanında yaşanan işgaller dolayısıyla İngilizce ve Fransızca da konuşabiliyorlardı. Ekonomik olarak zor dönemler geçiren ada sakinleri daha sonradan buldukları madenler sayesinde kendilerini bağımsız bir ada olarak ve ana dillerini Türkçe olarak ilan ettiler nitekim halen İngilizce dili yaygın olarak kullanıyordu bu yüzden adanın adı Sardinya olarak kullanılmaya başlandı. Sardinya adası normal bir ada değildi nüfus sayısı bir ülke olacak kadar fazlaydı fakat içerisindeki din, dil ve ırk farkından dolayı ortak kararlar alınamıyordu. Zaten insanlar hep bu yüzden birbirlerine savaş açmıyorlar mıydı? Haliyle ülke olabilecek kapasitedeki kara parçasının adı ada olarak kalmış ve böyle de devam ediyordu. Adayı yöneten bir başkan da yoktu eğer bir karar alınacaksa o adanın sakinleri toplu bir şekilde oy verir ve adadaki büyükler sayesinde çıkan oy toplanıp öyle karar verilirdi bu şekilde adanın içerisinde isyan çıkmaz ve barış süregelirdi. Çocuklara küçükken ten renginin ve dil farklarının güzelliği anlatılırken devlet kurumlarında da çok dikkat ediliyordu. Buna dikkat etmeyen birisi olursa ister çalışan ister kurulun yöneticisi olsun gözünün yaşına bakılmıyor ve siciline ekleniyordu. Evet adanın kuralları katı olsa da şimdiye kadar bu konu ile ilgili bir sorun yaşanmamıştı.