Sabır nasıl bir yoldur ey ruhum!
Sabretmek neyin mükafatı?
Sabretmenin sonunda ne mükafat var sana?
Uzun yollar yürürsün bu hayatta. İnsansı canavarlar, çakallar, kurtlar her çeşitinden nefislere börünmüş, arkanı döndüğün anda sokmaya hazır yılanlar vardır etrafında.
Susarsın, bakarsın, izlersin yüzlerini hepsinin. Sahte gülümsemeler, sahte merhabaları vardır, tuzaklarla doludur.
Bilmezler oysa görürsün sen iki kaşının arasındaki nefislerini onların.
Azap mıdır kaderimiz bilmiyorum sabır denen melanetin yolunda yürürken. Doğruları ararken yalnışlar arasında kalmak nasıl bir çelişkidir hayat denen bu melanetin, bu lânet'in içinde debelenirken.
Daha sen doğmadan yolun çizilmiştir ve sen genlerinin sana getirdiği yolda hiç istemesen dahi bir yolda, bir misyonun içinde bulursun kendini.
Sen sabredersin, seyredersin ama seni farklı anlarlar anlama kılıfından çıkmışçasına anlamama yolunda ısrar edenler. Gözleri ve sözleri öyle bir ayna koymuştur ki karşılarına herkesi kendileri gibi görürler. İçlerinde ne varsa anlamadıkları sana yöneltirler ve içlerindeki çelişkileri başkalarına yükleyerek kendilerini teselli ederler. Oysa öyle değildir esas olan, ta ki bir gün senin sabrın sonuna gelir de bu yolun, kırmaya başlarsın aynalarını.
Kendilerini gördükleri anda da kaçmak için zehirlerini akıtmaya başlarlar. Zira karşındakini öldürmek, yok etmek, kötülemek, yargılamak daha kolayına gelir nefsin kendini hesaba çekmekten.
Yolların uzundur ey ruhum ve azabın bitecek gibi değildir. Çelik gibi olman, kırılman ama eğilmemen lazım. Parçalanman ama düşmemen lazım. Medeni dedikleri orman kanunlarından beter olan insan kanunlarına karşı uyanık olman lazım. Bazen görünmez, bazen de fırtına olman, esip geçmen lazım.
Yol uzun ruhum, sabır denen lanetine sarılıp ayakta durmaya çalışırken bu hayat melanetinde bastığın kaygan zeminlerde dayanacağın yoldaşını iyi seçmen lazım.
Allah sabır versin dediklerinde şöyle bir bakarım yüzlerine insanların ve kendime şunu der gülerim. Dostum Allah sabır için beni vermiş. Sabır kaderimiz, yolun kendisi yoldaşımız, sırtımıza örmüş olduğumuz sert duvarlarımız var bizim.
Yine uzattık ruhum, yine daldık içimize.
Ya Sabır diyim kalkıp devam et haydi yoluna....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADECE BİR PAPATYA ✨
ChickLitUzun yolcuklar, içsel çöküşler, mutsuz yarınlara inat. Sadece bir papatya yeter belkide yeniden doğmamıza..