Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
birkaç bölüm sonra kaoslar başlıyor, keyfini çıkarın bu satırların ehe 🤝
Mavi ile Özgür bugün çalışmama kararı almışlardı. Aslında Özgür'ün bugün teslimat işi yoktu, kaçtıklarından beri aralıksız çalışıyorlardı. Mavi'nin artık dinlenmeye ihtiyacı vardı.
Özgür aldığı iki simiti ince şefaf poşetin içerisinde taşırken gülümsüyordu. Günler sonra düzgün bir şeyler yiyeceklerdi.
Kaldıkları inşaata geldiğinde merdivenleri tırmandı ve Mavi'nin yanına ulaştı. "Ben geldim." dedi mutlulukla.
Mavi sabaha sönmüş olan ateşi tekrar yakarken Özgür'e baktı ardından işine geri döndü. "Hoşgeldin." dedi.
Odayı toparlamıştı. Dün buldukları eski bir giysi dolabını taşımışlardı inşaata. Battaniye ve yastıkları çekyatın altına diziyor, kıyafetlerini dolaba kaldırıyordı.
Mavi "Özgür." dedi ateşle uğraşırken "Hı?" dedi Özgür. Kendisini çekyata atıp Mavinin çıkartıp kenara koyduğu bereyi başına geçirdi. "Bizi bulacaklarmış gibi hissediyorum." dedi sakince fakat Özgür o ses tonunun altındaki korkuyu hissetmişti. "Nah bulurlar. Bulurlarsa da koskoca insanlar olduk amınakoyayım, istemiyoruz der çekip gideriz." dediğinde Mavi çömeldiği yerden kalkıp arkasında kalan Özgür'e baktı. "Hee, o işler öyle oluyordu zaten." dedi alay ve sinirle "Ellerine bir geçelim öldürmezlerse yatar kalkar şükrederiz artık." dediğinde Özgür gözlerini devirip yayıldığı çekyattan kalktı. "Mavi iki kuruş keyfim var, sabah sabah kaçırma be. Ne sikimsonik düşüncelere kapılıyorsun? Bulsalardı çoktan bulurlardı." Aldığı simit poşetini açıp tekrar çekyata kuruldu. "Gel şunu yiyelim sonra biraz etrafı gezmeye çıkalım." dedi.
Mavi, simitleri yeni fark ediyordu. Çekyata Özgür'ün yanına otururken "Bu işinden aldığın para ne çokmuş öyle." dedi. Özgür cevap vermeyip simiti Mavi'ye uzattı.
Simitinden büyük bir ısırık alırken harlanmaya başlayan ateşi izlemeye başladı. Yaptığı işi düşünüyordu. Güzel değildi ama yaşamak için de şarttı.
"Ama bir gün ikimizde çok çalışacaz. Paramız olacak. Evimiz olacak." Mavi yine kendi hayal alemine dalmıştı bile. Özgür gülümseyip eline bulaşan susamları poşete sirkeledi. "Kimliğimiz bile yok. Ben Türkiye Cumhuriyeti içerisinde var olarak bile gözükmüyorum." dediğinde Mavi'nin yüzü asıldı. Hep böyle yapıyordu. Hayal kurmaya kalktığında gerçekleri yüzüne vurup susturuyordu onu.
"Hayal kuruyorum şurda."
"İyi ya bende gerçekleri söyleyip hayal dünyandan çıkarıyorum seni."
