Bu evin kapısına hangi hızla geldiğinizi ya da ne kadar korktuğunuzu bilmemeniz normal olandır.
Changbin’de arabasını olabilecek en hızlı şekilde sürerken dilediği kendisinin ölmemesi değildi; Felix’e yetişmek için ölmemekti.
Hep gençler ölünce daha çok üzülürdü insanlar. Haklı bir sebep belki, yaşayabileceği kocaman bir hayat Dünya için küçücük olsa da kendine ait olan kocaman hayattan vazgeçiyor.
Ama genç neden vazgeçiyor bu hayattan? Aşk, belki. Acı, kesinlikle.
Tabii, gerçek aşkın acı getirdiğini biliriz. Bir yerlerde öyle okuduğunuza eminim çünkü ben okudum, Changbin okudu, Felix defalarca okudu, diğer insanlar da okudu.
Bazen “İyi misin?” sorusu yeterli olmuyor. Çünkü kimsenin “İyi değilim.” dediğinde “Neden?” sorusuna verecek tek bir cevabı yok.
İnsan ne ne için berbat olduğunu bilir, ne de çok iyi olduğunu.
Felix yorulmuştu. Omuzları yavaşça çöküyordu günden güne. Felix istemiyordu, burada olmayı istemiyordu.
Ama Felix, Caroline gibi denizi ister, sudan da korkardı.
Felix acısız ölmeyi çok istedi ama biliyordu ki, eğer bu hapları içerse kesinlikle kurtulacak. İntihara kalktığı içinse başına daha da kötüleri gelecek. En kötüsü, insanlar belki de ona acıyacak.
Bu zamana kadar ondan deli gibi nefret insanlar bunu duyduğunda yalandan sevecek Felix’i.
Ama Felix sahte şeylerden de çok yoruldu. Telefonunu lavabonun üstüne bırakırken aynadan kendisine baktı. Makyajını bile temizlememişti. Bu yüzden çillerinin yarısı ortada, yarısı da kapalı duruyordu.
Çirkin. Çirkin olduğunu düşünüyordu sadece.
Belki de yapmak zorunda kaldıkların çirkin yapmak zorunda kaldı seni Felix, çirkin değilsin.
Güzelsin, birisi için fena derecede güzelsin. Bakmaya kıyamamak ya da doyamamak deyimini tam anlamıyla yerine getirecek birisi için fena derecede güzelsin.
