Hoş geldiniz değerli okuyucularım~
Umarım bu kitabı seversiniz♡
Kitabımı nasıl keşfettiniz?
Başlama tarihiniz?
Sizi seviyorum biliyorsunuzdur umarım🤨💕
Neyse neyse sizi daha fazla bunaltmadan bölüme başlayalım~♡
◇Erdem◇
Ağrıyan kolumu tutup ağlamamaya çalıştım. Yine babamdan dayak yemiştim, düşündükçe bile kalbim sızlıyordu...
Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. 16 yaşımdan beri babamdan şiddet görüyordum. 22 yaşında olabilirim ama vücudum aldığım darbeler ve psikolojik sorunlar yüzünden yaşlarımdakinden farklıydı.
Ailemin benden bu kadar nefret etmesi çok zoruma gidiyordu. Onlar benim ailemdi ya!
Ergenliğin ortasında erkeklerden hoşlandığımı anladığım için olmuştu her şey. Ailem nasıl öğrendi bilmiyorum, küçükken babamın tepkisini zaten biliyordum, söylememiştim o yüzden. Belli etmezdim de. Yakın arkadaşlarımın neler yaşadıklarını görmüş susmuştum.
Babam haksızlık yapıyordu bana. Ne bana dediği sözleri hak etmiştim ne de yediğim dayakları.
Şu ana kadar kimseyle çıkmamıştı. Tabii ki beğendiklerim olmuştu uzaktan ama içimde kalmıştı hepsi. Ailemin yanında okulda da gördüğüm zorbalıklar vardı. Sosyal olmam gerekirken daha da içime kapanmıştım...
Okulda ya bir şey atarlardı üstüme ya da köşeye sıkıştırıp döverlerdi. Evde yediğim dayak yetmediği gibi bir de okulda dayak yerdim.
Babamın boynumda bıraktığı izlere görüp bu sefer hangi erkeğin altına yattın derlerdi...
insanlar gerçekten çok korkunçtu. Yine de beni koruyan arkadaşlarım vardı. hoş onlar olmasaydı belki de şuan hayatta olamazdım...
Korkuyordum, psikolojik olarak tamamen bitmiştim. ağzımdan tekrar bir hıçkırık kaçtı. Çok acıyordu canım hem fiziksel olarak hem ruhsal olarak.
Kapalı kapıya baktım. Annem duydu sesleri ama yine gelmemişti. Daha 6 yaşında olan kız kardeşimin ağlama sesi geliyordu kulağıma. Ben her dövüldüğümde ağlardı annem onu alır bir odaya giderdi. korkardı babamdan annem, benden sonra onları döver diye korkardı.
Zor da olsa ayağa kalktım banyoya gidip ilk yardım çantasını aldım. Halıya oturup üstümü çıkarttım. Ayakta duracak mecalim yoktu. Boy aynasından kendime bakınca Gözlerim dolmuştu.
Sırtımda kemer izleri, yer yer morluklar, kızarıklıklar, yeni kapanmaya başlayan yaralar vardı. Ağrıyan koluma baktım. Babamın vurduğu kemer yine iz yapmıştı ve hafif kanlanmıştı. Karnıma baktım bu sefer iyileşmeye başlayan yaram yeniden kanamaya başlamıştı.
Malzemeleri çıkartıp kendime pansuman yaptım diğer yaralarıma da merhem sürüp aynada son kez kendime baktım. Berbat haldeydim. Aynadan gözlerimi çektim,halıya baktım.
Yaşadıklarımı düşündükçe ağlayasım geliyordu. Aşağıdan gelen bağırma sesiyle zorda olsa-daha çok banyo tezgahına tutunarak- kalktım. Tuttuğum kıyafetimi giydim. Banyodan çıkıp odamın kapısına kulağımı dayadım. Babam anneme bağırıyordu annem ise ses gelmiyordu. Yine susuyordu.
Benim acı çığlıklarımı duyup gelmeyen annemi babama karşı savunmak içimden gelmiyordu.
Bu beni kötü bir evlat yapar mıydı?
