Hejka!
Od razu powiem że to nie są moje one shoty, są one brane z różnych stron! Jeśli chcesz mogę dać ci linka do nich! Przeważnie będzie to tematyka Harrego Pottera ale może coś innego będzie wkrótce!
Uwaga sceny +18 oraz boy x boy
#1 w miniatur...
Tytuł: Depresja Autor: oreiX Beta: Sandrine Rating: NC-17 Parring: SS/HP Ostrzeżenia: non-canon, wątek męsko-męski, graficzna scena seksu, prawdziwy opis depresji A/N: Moja spowiedź, moje rozgrzeszenie. Dla tych, którzy na własnej skórze doświadczyli tego, czym jest patos życia.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Uśmiecham się. Wiem, że muszę.
Powinienem.
Patrzę uważnie na wszystko wokół, analizując to, na ile wolno mi pokazać siebie.
Nie za dużo oczywiście.
Nigdy za dużo. Ponieważ jestem tą osobą.
Tą, która wie, jak się uśmiechać, kiedy inni to robią, rozmawiać w sposób, jaki inni rozmawiają. Czuć, jak inni czują.
Tą, która pasuje do reszty.
I tylko czasem wtrącam trochę siebie, coś bardziej osobistego... I wtedy te spojrzenia,: niebieskie, brązowe, szare i czarne mówią mi: „O czym ty pieprzysz?"
„No właśnie"- szepcze mi jakiś głos w głowie.
Przepełnia mnie uczucie bezradności i zagubienia. I nie wiem, nie wiem, kim już jestem.
Przecież tak nie myślę? Na pewno nie. Oni wiedzą, że nie. Ja powinienem wiedzieć, że NIE. Przytakuje oczywiście. Bo wszyscy wiedzą lepiej.
Zdradzam sam siebie. I nie chcę usłyszeć pęknięcia, które wydaje dźwięk...
Nie potrafię go zidentyfikować. Jeszcze nie, jak podejrzewam.
Oni wszyscy... Lepiej rozumieją, czego potrzebuję, o czym marzę, co czuję...
Nie chcą widzieć cieni, które się we mnie skrywają. Nie jestem zły, wiem o tym. Ja jedynie czuję w sobie, tak po prostu, tę pierwotną prawdę o tym, że każdy zawiera w sobie światło i jego cienie. To tak jak z dniem i nocą: pierwsze nie istnieje bez drugiego. To zwykły porządek świata. Przecież mrok nie równa się złu...
Muszę przestać o tym myśleć... Muszę... Muszę... Jęczę i krzyczę w poduszkę nocą.
Muszę przestać. Kolejne pęknięcie. Co to za dźwięk? Żyć..?
*** To, co cię niszczy, objawia się niepozornymi emocjami w momentach zapomnienia, kiedy przypadkiem stajesz się na ułamek sekundy sobą i wiesz, że nie zgadzasz się z takim czy innym postępowaniem i kiedy krzyczysz wewnętrznie: „ Przestań! Przestań pieprzyć! To nie jesteś TY "
Nie ty?
Tłumisz to.
Tłumisz tak bardzo, aż zostanie obojętność i poczucie, że tak jest dobrze. Tak jest lepiej. Nie wychylasz się przecież. Nie masz innego zdania. Nie sprzeciwiasz się. Nie odznaczasz się niczym szczególnym, prawda?
