- Lakita... kocham Cię!
Moje życie jest komplentą porażką. Jestem pośmiewiskiem szkoły, nie mam przyjaciół.
- Nie kłam! Jesteś taki sam jak wszyscy!
Na przerwach siedzę sama ze słuchawkami w uszach. W przerwach między jedną piosenką a drugą słyszę nasze "gwiazdy szkoły", które mnie wytykają palcami.
- Nie mów tak! To nie miało tak być...
Nazywam się Lakita, mieszkam w Hollywood, mam 18 lat.
- Na wyjaśnienia jest już za późno!
Nienawidzę wszystkich nauczycieli, mówie im to w prost.
Pocałował mnie...
