သာယာတဲ့အိမ်လေးတခုဝယ် မနက်စောေစာ ရန်ဖစ်သံလေးကို ကြားနေရတာပေါ့။ ထိုရန်ဖစ်တဲ့ အိမ်ကတော့တခြားမဟုတ်ပါ အဂျင့်ရဲ့အိမ်ပင် ။
အကြောင်းကာ ကလေးချစ်တဲ့တက် အဂါးတယောက် ဦးလေးဖစ်သူရဲ့ ကိုယ်တိုင် ဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးထားတဲ့ သမီးလေးတနည်းအားဖြင့် ညမလေးကို အသဲယားကာ စနေခြင်းပင်ဖစ်လေ၏။
*ဘလာဘလာ ဟွန့်ချီထုတ်မလေး ငါ့စာအုပ်ကိုဖြဲတဲ့ အစုတ်ပလုပ်မလေး
ဟွန့် ဦးလေးခေါက်တာတောင် နည်းသေးတယ်*
ဆိုကာပြောလေတော့ ညမလေးသည်
*ကိုကိုနော် သမီးကို ချီးထုတ်မလေးလို့ မခေါ်နဲ့ မကြိုက်ဘူ ဟွန့်ထပ်ငိုလိုက်မှာနော် *
ဆိုကာပြောလေတော့ အဂါးသည်
*အောင်မာ ငိုရအောင်နိကို ငါဘာလုပ်လို့လည်း ဟွန့် နိကိုဦးလေးဂျင်လုပ် တာလေ ငါနဲ့ဆိုင်လို့လား *
ဆိုကာပြောပီး မောင်နှမနှစ်ယောက် ရန်ဖစ်နေသည်ကို ကြည့်နေပါသော အဂျင်တို့နဲ့ပုကျိသည်
*တကယ့်မတည့် အတူနေတွေပါကွာ ခက်တယ်တခါတလေ မမြင်ရမတွေ့ရရင်လည်း ချောင်းကြည့်ရတာနဲ့ ဟော်တွေ့ပြန်ရင်လည်း တချိန်လုံးရန်ဖစ်ရတာနဲ့ ငါနဲ့လည်း စိတ်ချမ်းသာပါတယ် ဒီကိုကြောင်ပါးပါးကို *
ဆိုကာပြောလေ၏။ ဟုတ်ပါတယ် ပုကျိနဲ့အဂါးဟာ ဂေဟာနေ မွေးကင်းစကလေးတယောက်ကို အမွေဆက်ခံသူအဖြင့် အမွေစားအမွေခံ အဖြင့်မွေးခဲ့တာပါ ။
ထိုအခါအဂျင်သည်
*ကဲဟိုနှစ်ကောင် အခုချက်ချင်း ရန်ဖစ်နေတာကိုရပ်ပီး ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်သွားလုပ်သွား သမီးJimoonလေးက အိမ်စာသွားရေးတော့ ပီးတော့ ဦးလေးရဲ့ကြောင်ပါးပါးေလးက သားငယ်လေးကို ထိန်းရတော့မယ်လေ *
ဆိုကာပြောတော့ အဂါးသည်
*ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး *
ဆိုကာပြောပီး ညမလေးကို မျက်နှာပြောင်သွားလေ၏။ ပီးနောက်
