Her Şey Senin Yüzünden

Yeni Başlangıç

Evet mutluydum çünkü uykumu almıştım. Yani sonunda... Şimdi biraz dışarı çıkmak istiyordum ve bu yüzden hemen arkadaşım Kerem'i arayıp buluşmaya davet ettim. Onun da işi olmadığı için kabul etti. Hızlıca hazırlanıp kapının önüne geldiğimde, Nil bana "nereye gidiyorsun ?" dercesine bir bakış fırlattı. Tabi ona söylemeyi unutmuştum. "Keremle buluşacağım akşam beş gibi gelirim dedim ve Keremle buluşacağımız kafeye doğru hızlıca ilerlemeye başladım... Kafe bizim eve bira uzaktı aslında ama yürümeyi sevdiğim için sorun olmuyordu. Genelde bu kafeye giderken daha ağaçlık olan ama biraz daha yorucu yolu seçerdim ama saat ikide buluşacağımız için acele ediyordum bu yüzden taş yoldan ilerledim. Sonunda kafeye vardığımda ikiye beş kala olduğunu gördüm. Şaşırdım çünkü evden çıktığımda saat bir buçuktu. Sanırım biraz hızlı yürüdüm dedim kendi kendime ve biryere oturup Kerem'i beklemeye başladım... Sonunda gelmişti, yeşil tişörtü ve mavi bol pantolonu çok uyumluydu ama bence bu geç kalması için bir mazeret değildi ya da ben erken gelmiştim. Karşıma oturunca sohbet etmeye başladık. Doğum günüm olduğunu onun hatırlamasını istediğim için hiçbir şey söylemedim. Sanırım unuttu diyecekken çantasından bir kutu çıkardı ve bana doğru uzatarak "İyi ki Doğdun Tunç." dedi.

Çok mutlu bir halde bana verdiği kutuya saldırdım. Heyecanlı bir şekilde kutuyu açtım ve karşımda duran kalemle göz göze geldik. Aslında böyle küçük hediyeler benim için daha anlamlı ve hoştu. Kereme teşekkür ettikten sonra altın sarısı kalemi kutusuyla birlikte kendi çantama koydum. Biraz lafladıktan sonra kafeden ayrılıp parka gittik. Boş bir bank kapıp orada oturmaya başladık... Konuşacak bir şey kalmayınca aklıma gördüğüm silüet geldi. Kerem'e ondan bahsetmeli miydim bilmiyorum ama sanırım bunu yapacağım. "Kerem biliyor musun sabah ben bir silüet gördüm." dedim hiç beklemediği bir anda. Güldü birden "Sen kendi gölgenden korkmuş olmayasın." dedi ve arkasına yaslandı. Konuyu bir daha açmadım çünkü haklı olma ihtimali vardı. Saate baktığımda çoktan 16:40 olmuştu bile eve gitmek için yirmi dakikam vardı. Bu yüzden Keremden ayrılıp eve doğru tempolu yürümeye başladım. Eve vardığımda saat tam beşti. Nil bana doğru gelerek "Bravo rekor kırdın" dedi. Gururla içeri girip koltuğa oturdum. Tam o sırada mutfaktan yükselen bir ses duydum. "Tunç, çabuk buraya gel!" Nil'in bu tavrı hiç hoşuma gitmese de mutfağa yöneldim. Nil birkaç dakika hareketsiz kaldıktan sonra bana televizyonu işaret etti. Mahallemizde üç evde aynı anda yangın çıkmıştı. İçlerinde herhangi birisi yokmuş yani ölü veya yaralı yok. Birden aklıma sabah gördüklerim geldi. Bence bir bağlantıları olmalıydı ama neydi... Tüm bunları düşünmeyi bırakıp Nil'e yemek hazırlamasında yardım ettim. Sonra yemeğimizi yedik ve topladık. Sanırım şuan ikimiz de aynı şeyi düşünüyorduk "Ya bizim evimiz de yanarsa..." Bu düşünceleri aklımdan silip kötü enerjimi suya aktarmak için duş almaya karar verdim. Nil hala tabağında kalan birkaç lokmayla oynarken ben de duşa girdim. Küçüklüğümden beri duşa girdiğimde bütün sıkıntılarımın yok olup gittiğini hissederim, sebebini bilmiyorum ama duş bana iyi geliyor... Şuan şampuandan dolayı gözlerimi açamıyorum ama bir şeyin burada olduğunu hissedebiliyorum. Hemen gözlerimi yıkadım ve etrafıma baktım. Yine o silüet. "Lanet olsun" dedim aniden ama silüet çok belirgindi. Vücut hatlarından bir kadın olduğu çok belliydi ama gözlerim yandığından hala çok net göremiyordum. Gözlerimi ovuşturup baktığımda ise gitmişti. Şaşırdım kaldım "Nereye gitti şimdi bu" diye mırıldandım. Birden vücudumda bir sıcaklık hissettim. Sonra duşun perdesini aralamak için uzandım ve bir adım attım. "Yani atamadım mı desek?" Yere düşen sabuna basıp kaydım, başımı sertçe yere vurdum ve oraya bayıldım ama hatırladığım tek şey bayılmadan önce gördüğüm şeyin o silüet olmasıydı...