Derinden - Yoonmin

7

Taehyung elindeki su dolu bardağı sıkıca ayıcığına sarılmış ve kanepede çocuk gibi oturan Jimin'e uzattı.

Jimin bardağı titreyen elleri ile aldı ve dolgun dudakalarına götürdü. Minik bir yudum ılık suyun kuruyan boğazından geçmesine izin verdi.

Taehyung, hastaneden yeni dönmüş ve burnunda ve alnında bantlar olan Jeongguk'un yanına oturmaya davranırken Jimin de bardağı sehbaya bırakmıştı.

"Kusura bakma hyung ama benim helva kavurmam gerekiyor."

Ukalaca konuşmasına rağmen yüzündeki ciddi ifadeyi koruyan Jeongguk'un mutfağa gitmek üzere ayağa kalkmasıyla Taehyung'un onu omzundan tutup yerine oturtması bir oldu.

"Otur oturduğun yerde velet."

Jeongguk dudağını büzmüş ve kollarını önünde kavuşturmuş bir şekilde tekrar kanepeye kuruldu. Büyüğünün böyle ciddi anlarda takındığı tavırdan nefret ederdi. Onu her zaman gererdi ciddi ortamlar.

"Jimin sen de artık bir rahatlasan mı? İsmini söylemedin ya nasıl olsa. Nereden bulacak ki seni?"

Jeongguk yine minik bir çocukmuşçasına lafa atladı.

"Aynen ya hyung. Sen rahat ol. Dedektif değil y-"

Küçüğün cümlesi kapının tıklatılma sesi ile kesilince salondaki üç genç de donup kalmıştı.

Jimin sarıldığı ayıcığı bir kenara fırlatıp üzerine oturduğu minik battaniyenin altına -saniyesinde- girmişti.

Jeongguk da oturduğu kanepeden kendini aşağı atmış ve kanepenin yumuşak süngerleri ile kendini koruma altına almıştı.

İçlerinde tek cesur olan Taehyung'un yine yiğitlik yapıp ayağa kalkması gerekmişti. İkisi de birbirinden korkak olan iki arkadaşlarına göz devirmeyi de ihmal etmeden kapıya doğru yürüdü. Bir yandan da ikisinin de neden bu kadar çevik olduğunu sorguluyordu.