Derinden - Yoonmin

22

Yoongi, uykuya yeni yeni dalmışken sessizde olan telefonunun titremesiyle açtı gözlerini. İçinden, uyandığı için lanet okuyarak Jimin'in bacağında duran elini çekti ve telefona uzandı.

Kafasını omzuna yaslamış uyuyan minik oğlanı uyandırmamak için yavaş hareket ediyordu.

Telefonunu eline aldığında daha arayanın adına bile bakmadan kapattı. Telefonu uçak moduna aldı ve tekrar aynı yerine koydu.

Aynı şekilde elini de Jimin'in bacağına koydu ve gözlerini yumdu. Şu anda hiçbir şey onun rahatını bozamazdı.

Amma ve lakin dışarıdaki etkileri durdursa bile kafasının içindekileri durduramıyordu işte.

Aklına binbir türlü şey gelmişti şimdi. Aldığı onca terapiden sonra ilk defa kafasının bu kadar karıştığını hissetmişti.

Annesini ve babasını düşünüyordu...

Annesi şu anda hayatta olsaydı belki de Jimin ile hiç karşılaşamayacaktı. Veya annesi Jimin ve kendisini bu halde görse ne tepki verirdi acaba?

Yoongi babasının asla çıkamayacağını bildiği için huzurluydu fakat eğer o da ikisinin bu halini görse ikisini de şuracıkta öldürebilirdi.

Masanın üzerinde duran kalemi alıp ikisinin de şakaklarına sokma potansiyeli vardı kendilerinin.

Bay Min'in çok sayıda zabıka kaydı vardı. Uyuşturucu ticareti, alkol kullanma ve cinayetten dolayı epey uzun bir ceza almıştı.

Yoongi babasının ona yaşattıkları yüzünden defalarca terapiye gitmişti. İlaçlar kullanmış, hatta kullandığı ilaçlar yüzünden hastanelik bile olmuştu. Tabii, her insan bir gün dozu fazla kaçırabilir..

Büyük olan gözlerini tekrar açıp etrafı taradı. Bir süre sonra içinden kendine tekrar küfürler etti.

Uyku haplarını arıyordu ama odasında bırakmıştı onları.

Yoongi kendini sakinleştirmek için kafasını eğip omzunda uyuyan tatlı yüze uzun uzun baktı. O dolgun dudakları gözleri ile yiyip bitirdi.

O an aldığı tüm terapileri unuttu. En iyi terapi, diye geçirdi içinden. En iyi terapi, Jimin'in her şeyi...