"Yunus yavaş in"
"Ya gayet yavaş iniyorum zaten Miray"
"Olsun az daha yavaş"
Yunus'un içinden sabır dilediğini hissedebiliyordum.
"Saol Kerem"
"Ne demek Miray'da şey dicem"
"He"
"Yemek yapıcan mı eve gidince?"
"Evet yapıcam"
"Ne yapıcan"
"Ya Kerem bas gazına git işte Allah Alla evde ye yemek"
"Of Yunus ne güzel beraber yicektik"
"Hadi Kerem hadii"
Kerem oflayarak indirdiği camı yukarı kaldırdı ve arabasını çalıştırıp uzaklaşmaya başladı.
"Aç ya. Bide gelmis ne yapıcan diye soruyo"
"E acıkmış Yunus"
"Lokanta var evi var. Sanki bir tek bizim evde mi var?" Bizim ev?
"Beraber yemek istemiştir"
Bir kolumla Yunus'u tutarken diğer kolumla apartmanın kapısını açtım.
"Miray sende ya. Saat olmuş kaç ayrıca bu saatte yemek yerse kilo alıyor salak"
"Ay tamam boşver"
Asansörün düğmesini basıp gelmesini bekledik.
"Araya dikkat et"
"Ben o kadar küçük değilim Miray"
"Ayağın sıkışır"
"Allah'ım yarabbim miray benim ayağım iki santim mi?"
"Parmakların?"
"Ay Miray ya"
Gülümseyerek asansörün düğmesine bastım.
Asansör durduğunda Yunus'un koluma yapışıp yürümesine yardımcı oldum.
"Hayır sanki bacağım kırık. Bıraksan maça bile çıkarım"
"Saçmalama daha kaç gün oldu sanki?"
"Kaç gün olduysa oldu iyiyim ben"
"Olabilir ya kötüye giderse. Allah korusun"
Yine bir kolumla Yunus'u tutarak kapıyı açtım ve içeri girmesine yardımcı oldum.
"Uyumak mı istiyorsun yoksa oturacak mısın?"
"Uyuyacağım"
"Tamam gel odaya götüreyim seni"
"Ben gidebiliyorum"
"Banane"
Odamın kapısından girip ışıkları açtım ve Yunus'u yatağın üzerine oturttum.
"Valizin nerde?"
"Ne biliyim ben, dibinden ayırmadın zaten bütün gün"
"Of kerem'de kaldı ya"
"Ararsan açmaz çünkü çoktan uyumuştur"
"Bu saatte aramam zaten"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Darling •𝘠𝘶𝘯𝘶𝘴 𝘈𝘬𝘨𝘶𝘯 #1
Fanfiction-İlk Yunus Akgün kurgusu!- "Biliyor musun az önce sen bana öp bile deseydin ben seni öpemezdim" "Neden?" "Zaten bir kere ölümden döndüm. Birde gelip seni öpersem kalbim dayanmaz bu güzel şeye, valla durar kalır. Kaldıramazsın da beni dudaklarından"...
