"of yani bir insan neden durduk yere yemek yemeye çağırır?"
"Yemek yemeye çağırması için bir nedene mi ihtiyaç vardır Yunus'um?"
"Evet. Ben bugün gezmeyi planlıyordum. Berkan sağolsun hepsi suya düştü"
"Gün mü kalmadı Yunus'um? İdmanın zaten çabuk bitiyor"
"Olsun"
Bir şey demeyip elimdeki sade, şık elbiseyi güzelce poşete koydum.
"Hadi gidelim"
Yunus beni onaylayıp ceketini aldı bende hırkamı alıp çıktım. Yunus'ta arkamdan geldi.
Kapıyı kilitlediğimde anahtarı Yunus'a verdim ve asansöre yürüdüm.
Asansörde Yunus'un telefonu çaldı. Arayanın Berkan olduğunu gördüm.
Yunus sabır çekip telefonu açtı.
"Efendim Berkan... Asansördeyiz.. Çatladınızmı kardeşim geliyoruz işte... Ne?... Tamam hızlı gelirim"
Yunus telefonu kapattığını bana döndü. Ben zaten ona bakıyordum.
"Noldu?"
"Önemli bir şey şöyleceklermiş. Hızlı gelin diyo"
"Daha hazır değiliz?"
"Bir şey olmaz"
"Ne kadar rahatsın ya"
"Öyleyim"
Sırıtarak kafasını omzuma koydu ve kapı açıldı.
"Ya yemin ederim evren bize karşı. Bide Berkan"
"Ne alaka ya?"
"Ne demek ne alaka? Ne zaman romantiklik yapsam bir yerden Berkan çıkıyor. Yada başka bir şey oluyor."
Gülümseyerek önüme döndüm ve otoparkın merdivenlerine yöneldim. Aşağı inerken Yunus kolumdan tuttu.
"Araba aşağıda değil Miray'ım. Otoparka koymaya üşendim kapının önünde bıraktım"
"Aşağı inmeye de çok üşenmiştim varya"
Gülerek kolumdaki elini belime indirdi ve arabaya doğru yürümeye başladı. O önüne bakarken kısa süreliğine ona baktım. Fazla güzeldi. Her gün ne kadar güzel olduğunu tekrar fark ediyordum. Ne kadar mükemmel olduğunu da. Acaba Yunus olmasaydı şuan nasıl bir hayatım olurdu. Allah bilir.
Ben düşüncelere dalmışken arabaya gelmiştik. Yunus elimdeki poşeti alıp bagaja ilerledi bende arabaya bindim. Kısa sürede de Yunus geldi.
"Ne giymeyi düşünüyorsun?"
"Bilmem. Bakarız işte"
"Hızlı olmamız gerekiyor Yunus'um"
"Oluruz Miray'ım"
"Hiç hızlı değilsin ama şuan. Önemli bir şey belki. Geç kalmamız gerekiyor"
"Bir şey olmaz ayol. Trafik vardı deriz"
Göz devirip önüme döndüm ve yolu seyretmeye başladım. Bir süre sonra sarmayınca Yunus'a döndüm tekrar.
Tamamen yola odaklanmıştı.
Onu izlerken zaman hızlı geçmiş, onun evine gelmiştik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Darling •𝘠𝘶𝘯𝘶𝘴 𝘈𝘬𝘨𝘶𝘯 #1
Fanfiction-İlk Yunus Akgün kurgusu!- "Biliyor musun az önce sen bana öp bile deseydin ben seni öpemezdim" "Neden?" "Zaten bir kere ölümden döndüm. Birde gelip seni öpersem kalbim dayanmaz bu güzel şeye, valla durar kalır. Kaldıramazsın da beni dudaklarından"...
