"karina, geçen bir yangın olmuş varya bir göreceksin.. etraf kül gibiydi gittiğimizde, simsiyah."
"ne yang jeongin mi?" hyunjin yine olayları alakasız yerlere çekmekte bir numara olduğunu kanıtlayarak ikilinin konuşmasını bölmüştü. ryujin ise hyunjin'in omzuna bir tane geçirdi. "sende iyice bozdun kafayı jeongin'le."
hyunjin gözlerini devirdi. "bence sen sadece kıskandın, ryujin. arkadaşlar ryujin ağlıyor!"
ryujin derince nefes verip sinirlerine hakim olmaya çalışıyordu "jeongin, al şu hyunjin'ini başımdan ya!"
jeongin adını duyduğu gibi koşarak gelmişti. ancak sandığı gibi bir şey yoktu, sevgilisi yine boş yapıyordu. "hyunjin, delirtme insanı bir kez olsun ya."
"ya canım kıskandın değil mi ya, oy yerim ben seni. bekle geliyorum, öpücem şuan çok tatlı duruyosun." jeongin 'sabır' der gibi bakışlar atarak odadan çıkarken, hyunjin ise arkasından ona yetişmeye çalışıyordu.
"yemin ederim, bu çocuk deli ya." ryujin, hyunjin'in odadan çıktığını gördüğü an rahatlamıştı. karina ise gülerek onları izliyordu. "sen en son bir yangından bahsediyordun, nolmuş hiç yaralı var mı?"
"yok, zaten oldukça eski bir evdi. kimse yaşamıyormuş. açıkçası öyle eski evlerin yanıp kül olduğunu görmek, korkunc geliyor. ne bileyim, hiç kimsenin yaşamadığı bir evi neden ateşe verirsin." karina düşünür gibi yaparken kafasını salladı. "haklısın."
ikili konuşmaya devam ederken, kapının yanında sırıtarak onları izleyen hyunjin'i görmeleri uzun sürmemişti. ryujin onu farkettiği gibi kolları arasındaki yastığı alıp, kapıya doğru fırlatmıştı. "ya sabır! oğlum yaklaşma bana bir daha bak, bela alacaksın başına."
hyunjin'in gülümsemesi düşerken, "ya tamam kızma hemen, yeni yangın çıkmış. yeji'yle beraber gidecekmişsiniz aramaya. yeji zaten konumu sana atmış olmalı.
ryujin duyduklarıyla az dahi olsa sakinleşmişti. telefonunun kilidini açıp, atılan mesajlara baktı. gerçektende yeji ona bir konum atmıştı. bir telefon ekranına, birde hyunjin'e baktı. "hadi iyisin yine."
ㅡ 💌
ryujin, yeji'nin attığı konumdaki yere gelince aldığı ağır yanık kokusuyla öksürmeden edememişti. yeji ise arkasında duruyordu. "trajik, değil mi?"
ryujin arkasında beklemediği kişiyi görünce irkildi. "sen ne ara geldin.." yeji ise şaşırmamıştı, gülümsedi. "10 dakikadır burdayım zaten, gelincede seni korkutmak istedim.
ryujin bakışlarıyla 'gerçekten mi yani?' derken yeji çoktan eve girmeye gitmişti. ryujin bunı farkedince "benide beklesene!" diyerek koşturmaya başlamıştı.
içeriye girdiklerinde, görünen manzara pek iç açıcı değildi. ev çoğunlukla boştu, sadece bir kaç eski dolap vardı. belli ki buranın sahibi yıllar önce buradan çıkmıştı, ve sadece eski eşyalarını işe yaramadığı için bırakmıştı.
"kimse yaşamıyorsa, nasıl yandı burası?" ryujin merakla sorup odağını yeji'nin gözlerine sabitledi. "eskiden burada yaşayan kişi, 7 yıl önce ölmüştü zaten. yandaki binanın bahçesinde oynayan çocuklar kibritle oynarken nasıl söndürceklerini bilememişler, evde ahşap olunca zaten haliyle alev almış." yeji konuşmasını bitirince ryujin onu anladığını söyleyen mırıltılar bırakıp odaları gezmeye koyuldu.
yeji, telefonunun çaldığını görünce ryujin'e hemen geleceğini söyleyip dışarıya çıkmıştı. ryujin ise ona takmamış odaları gezmeye devam ediyordu.
bir odaya girdiğinde, içeride bir masa ve küçük bir komidin görmüştü. komidinin çekmecelerini tek tek incelerken en alt çekmece bir defter olduğunu farketti.
yeşil, kalın kapaklı bir defterdi. üzerinde ise sahibinin adının yazdığını düşündüğü bir isim vardı: yoo nayeon.
ryujin, eldivenlerini takıp defteri eline aldı. büyük bir yangın olmasına rağmen, deftere hiçbir şey olmamıştı.
defterin kapağını açınca, sağ üst köşesinde karşılaştığı tarihler onu şaşırtmıştı. yaklaşık 23 yıl öncesinden kalan bir defterdi. bu kadar uzun süre burda kalması, onu biraz olsun ürpertmişti.
defterin tüm sayfalarını özenle inceledikten sonra son sayfalara yaklaşmıştı. son bir kaç sayfada şarkı sözüne benzer yazılar vardı.
ya bu defterin sahibi ünlü bir söz yazarıydı, ya da fazlasıyla aşk acısı çeken bir kadın.
ryujin, hiçbir zaman kimseyi bu defterin yazarı gibi sevmemeyi umdu. ama sadece umdu işte.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bu fici 1 gunde yazmayi bitirdim, sevilecegini dusunmuyorum zaten son bolum baya kisa oldu.. olay zaten bir onceki bolumde bitmisti bunun ek olmasini istedimm sarkiyi medyaya koydum kesinlikle herkesin bilmesini istedigim bir sarki, umarim hic kimseyi daring woman dinlerken dusunecek kadar cok sevmezsiniz 💌 [ 10.02.2023 ]
