"Peru'da seninle olduğuma inanamıyorum." Dedi.
Okulun bahçesindeki bir bankta oturuyorduk ve küçük fıskiyeyi izliyorduk.
"Kaç yaşında evleneceksin Kai?" Diye sordum.
Güldü.
"Sen ne zaman evlilik teklifi edersen. Yarın falan etmeye kalkma ama daha erken." Dedi.
Güldüm.
"Yapabildiğim en kısa sürede ederim."
Bana baktı.
"Bunun en az on yılı var." Dedi.
Mutlu görünsemde hâlâ Kai'nin ağlarken haykırdığı sözler aklıma geliyordu.
"Yaşamam doğru değil.
Hepsi o adamın suçu."
Kafasını kaldırdı, düşüncelerimi okumuş gibiydi.
"Önceden söylediğim herşey doğruydu ama artık önemi yok."
"Neyden bahsediyordun?"
Üzgün görünmüyordu.
"Babamın annemi zorlaması sonucu doğduğumdan ve annemin beni terk etmesinden."
Bu sözleri söylerken aklıma ilk gelen şeyi söylemişti.
Bir şey söylemek istedim ama aklıma hiçbir şey gelmedi.
Gülümsedi.
"Dediğim gibi artık önemi yok, annem benden kurtuldu, o adam yaptıklarının cezasını çekiyor ve ben artık o evde yaşamıyorum, kafa yormaya gerek yok."
Doğru söylüyordu.
Gülümsedim.
"Haklısın, bir daha bunlardan bahsetmeyelim."
Başını aşağı yukarı salladı. Gerçekten mutlu görünüyordu. Bana sarıldı.
"Ölene kadar yanımda kalacağına söz verir misin?" Dedi.
Bende ona sarıldım ve saçlarını okşadım.
"Söz veriyorum ölene kadar yanında olacağım. Aynı şekilde sende söz verir misin?" Dedim.
"Söz." Dedi.
Geri çekildim ve onu öptüm. Sonunda ikimizde mutluyduk.
∆
Bir kaç gün öncesine kadar Kai ile Peru'da homofobiklerin olmadığı bir yatılı okula gideceğim aklımdan geçmezdi. Şuan istediğim gibi bir yerde olduğum için mutluydum. Eminim Kai'de mutludur. Verdiğim söze gelirsek. Sözümü tutacağıma dair söz veriyorum.
Ölene kadar Kai'yi bırakmayacağım.
୨୧ SON ୨୧
…ᘛ⁐̤ᕐᐷ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
୨୧ WOUND ⊰⊹ Sookai ✧
Fiksi Penggemar"Yaralarım geçmiyor Soobin..." "Merak etme geçecekler..." ♪～🫀 Bölümler kısa.
