Stupid// [kim seungmin]

..

"YA HIZLI OL GEÇ KALICAZ"

"bağırma ya geldim"

Hyunjin ile klasik iş günümüze doğru gidiyorduk.
Ama maaş günüydü bugün

Ben ve hyunjin bir cafede garson olarak çalışıyorduk.

Dierlerinin bursları vardı bu yüzden çalışma gereği duymuyorlardı.

"hadi otobüsü kaçırıcaz"

"yetişicez diye birinize zarar gelmesin. Dikkat edin gerekirse taksitle gidin"

"tamam lix merak etme görüşürüz" ben felix'in yanağını, hyunjin ise dudağını öperek el sallayıp sonunda binadan çıkmıştık

durağa geldiğimizde henüz otobüs gelmemişti. ve uygulamadan baktığımızda sıradaki otobüse çok zaman vardı bizde bu yüzden bi taksi ile gitmiştik.

vardığımızda şansımıza patron daha gelmemişti sadece bazı çalışan arkadaşlarımız ordaydı.

okulumuzun bitmesine de az klamıştı son senemizdi zaten.

"hoşgeldiniz!"

"hoşbulduk joon, ne bu enerji tanrı aşkına?"

"maaşlara zam gelmiş. duymadınız mı?"

"hu? henüz duymamıştık! hyunjine de söyleyelim bari bugün bişeyler yapalım hep beraber!"

|
|
|

"maaş günleri neden bu kadar yorucu geliyo?"

"bilmem?"

"minho yazdı "eve çabuk gelin hep berabee dışarı çıkalım!" diyo"

"tamam gideriz, sen şu çantanı bana versene zaten yorgunsun bide istüne yeni iyileştin"

"gerek yo- teşekkür ederim"

"olum çabuk olun hadi" duraktan eve kadar süren kısa yürümeden sonra minhonun sesi duyulmuştu. bugün nedense ayrı bi yorgundum. haa! ablamın gelmesine ise daha çok vardı, işler zıt gidiyodu o konuda.

"ben hazırım" diğerlerinin yanına giderken aynı zamanda kolyemi takmaya çalışıyordum

"şuna yardım eder misiniz ya"

"gel gel"

"nereye gidicez?"

"hamburger yiyelim mi?" bi fikir öne sürdüğümde herkes kabul edip yola çıkmıştık.

tam gidiceğimiz yere varmış, ve sipariş verecekken seungmin aramıştı. ve bende hızlıca sipariş verip hevesli bir şekilde açmıştım telefonu.

"alo, minnie~"

"şey minseo açık konuşucam." sesi olduğundan çok daha titrek ve aynı zamanda ciddi çıkmıştı

"ne oluyo seungmin?" biraz endişelenerek cevap vermiştim

"bizden olmuyo. uzak mesafe ilişkisi artık sıktı, ayrılalım"  bu kelimeleri söyledikten sonra kanım fonmuş, kendimi kötü hissetmiş ve aynı zamanda nefesim kesilmişti. sanki nefes alamıyordum

"ama ned- seungmin? seungmin! cevap ver lütfen!"

"minseo, ne oluyo- hey iyi misin! çabuk su getirin!"

"jisung, eve gidebilir miyiz? lütfen"

"neden ağladığını söyle ilk başta. gidiyoruz şimdi eve merak etme"

"biz ayrıldık"

|
|
|

"seungmin lütfen dinle"

"minseo, dedim ya olmuyo"

"nasıl olmuyo min? dün akşama kadar çok iyidik. birden ne oldu? daha geçenlerde seneye oraya gelicem merak etme diyodun!"

"uzak mesafe ilişkisi istemiyorum işte anlamıyo musun? başkasını seviyorum hem!"

"bi daha beni arama, hayallerimle oynadın orospu çocuğu!" o sinir ile telefonu bi köşeye fırlarlatıp hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. birden bire ne olmuştu? dediğim gibi dün akşama kadar iyiydik?

"sesini bile duymak istemiyorun artık" odadan çıkarken kapıyı sertçe açmam dierlerinin irkilmesine neden olsa da umursamayarak salona gidip çekmeceleri karıştırıyordum

"aptal, aptal, APTAL! DAHA DÜN İYİYDİK APTAL! BİRDEN NE OLDU? HANİ SENEYE GELİCEKTİN? HANİ BENİ SEVİYORDUN? HANİ BAŞKASINA AŞIK OLMAZDIN? BENDE MAL GİBİ KANDIM BUNLARA! APTAL KAFAM!"

bütün fotoğraflarımızı yırtarken aynı zamanda jisung önde olmak üzere hepsi birden beni tutmuştu

"tamam tamam lütfen sakin ol" jisung bana sarılırken beni rahatlatmaya çalışıyordu

"aptal kafam ona inandı! neden ben" sesimi biraz daha alçaltarak yüzümü ellerim ile kapatmış ağlamaya devam ediyordum. diğerleri ise beni izlemek yerine hepsi birden bana sarılmıştı. özellikle bu aralar ayrı aşık olmuştum seungmin'e...

"gel elini yüzünü yıka, sonra hamburger yiyelim. kola da aldık sana" chan'dan destek alarak oturduğum yerden kalkmış, lavaboya gidiyordum.

salona tekrar döndüğümde ise yemekleri açıyorlardı. hemde seungmin'e dair hiçbirşey kalamamıştı ortalıkta. onları haketmiyodum sanırım...

...

ay üzüldüm azcıkımsı

ama devamı güzel olcak

finale az kaldı sanırım 😩

sizi seviom bu bölüm biraz uzun oldu ama güzel olmadı diyemem

azcık aksiyon be

hadi görüşürüz 😍💗🤍