...Bugün de o günlerden biri. Yine bakışları dalgınlaştı. Hep dediklerimi anlayabilmek için dikkatle baktığı ağzım yerine gözlerime baktı durdu. Ne hissettiğini biliyorum. Ben de öyle hissediyorum çünkü. Mavi ve grilerin kulağına olduğu kadar kalbine de ulaşmasını istiyorum. Tüm bunları bir eksiklik olarak değil sihir gibi gördüğümü bilmesini istiyorum. Tanıştığımız ilk gün... Ne zaman Tacey'e hatırlatsam bunu sınıftan kovulurum. Ben kapıda gülmeye devam ederken tiz sesiyle bir şeyler geveler, elleriyle hızlı hızlı ayıplar beni. Ben ellerine bakıp onu anlamaya çalışırken o da gülmeye başlar sonra. Yanıma oturur ve karnımız ağrıyıp da daha gülemeyecek hale gelinceye dek güleriz.
