sabah kalktığımda başım felaket ağrıyordu. Gözlerimi açamadım, saç diplerim sızlıyordu.
Hafif gerinmeye çalıştım ama yanımda birini hissetmemle hemen gözlerimi açtım.
Aras yanımda yatıyordu.
onun burada ne işi vardı?
Zaten yatak büyüktü ama dibime kadar girmişti. Sarılmamıştı ama çok yakındı.
Ondan nefret ediyordum, o bana zarar veriyordu.
Korkarak hafifçe kaslı koluna dokundum. Bana tekrar zarar verebilirdi, ondan dikkatli davranıyordum.
"Aras." diye mırıldandım. Bir kaç homurdandı ama gözlerini açıp bana baktı.
Kaşlarım sertçe çatıldı.
"ne işin var burada?" dediğimde sesim yüksek çıkmıştı. Ben böyle şeylere alışkın değildim. Benim erkek kankam bile yoktu, erkekleri babamdan sonra sevmiyordum.
Hepsi beni bırakıp gidebilir bende annem gibi olabilirdim. Bu yüzden erkeklerden çekiniyordum.
"Uyuyorum." dedi alayla. Ama ben gülmüyordum. Benim ciddi yüzümü görünce o da ciddileşti. "Bundan sonra benimsin dedim sana." dediğinde yatakta doğrulmuştu.
"Ben senin değilim" dedim.
"Benimsin." dedi. "Herşeyin benim."
"Ne?"dedim anlamayarak. Çok gizemli konuşuyordu.
Bir anda ensemden tuttu ve kafamı kendine doğru çekti.
Beni öpmeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyanın Aşkı
RomansBabasının en büyük düşmanın oğluyla karşılaşan kız? Onun yanında ne kadar şansı olabilirdi? Ve o çocuk tehlikeliyse?
