Mafyanın Aşkı

Bölüm 18

Aras'ın gürlemesiyle adam bir anda kafasını oraya çevirirken bende başımı Aras'a doğru çevirdim. Sinirden çenesi seğeriyor ve yüzü kıpkırmızı olmuştu. Yumruklarını sımsıkı tutmuş ve gözlerinden alevler çıkarmıştı.

Oldukça korkmuştum.

"Lan." dedi bir anda bağırarak. Partideki müzik sesi kesilirken herkes bir anda bulunduğumuz yere doluşmaya başladı. İnsanların fısıltılarını duyabiliyordum ama ne dediklerini anlayamıyordum. 

Aras'ın ölümcül gözleri beni bulurken, o anlık şoktan dolayı geri çekilmeyi unuttuğum adamı hızlıca ittim. Kesinlikle herşeyi yanlış anlamış ve beni adamın yanında isteyerek duruyorum sanmıştı. 

Ama benim tek istediğim bu adamın yanımdan gitmesiydi. 

Aras bize doğru yavaşça adımlarken sakinleştiğini düşündüm. Sonuçta benim tanıdığım Aras şuan burayı yıkar döker ve beni hırparlardı. Çünkü o böyleydi. Sinirini kontrol altında tutamıyordu.

Erken konuştuğumu anlamam geç olmadı. 

Aras yanımdaki adamın üstüne doğru bir anda atladığında insanlar çığlıklar atmaya başladı. Ben ise hala olduğum yerde kalakalmıştım. Şok geçiriyor olmalıydım. 

"Hayvan." dedi Aras hala deli gibi sinirle bağırırken. Yumruklarını sertçe adama doğru vuruyordu.

Adam olduğu yerde kıvranırken yüzünden kanlar gelmeye başlamıştı. Ölmek üzereydi. Ama Aras inatla vurmaya devam ediyordu.

"Sen." dediğinde bir yumruğu daha sıkıca yanağına geçirdi. "Benim kızımla nasıl konuşursun."

Dediklerini algıladığımda ağzım şaşkınlıkla aralandı.

"Sen benim kadınıma nasıl yaklaşırsın. O benim anladın mı?"

Onun kadını mı?

Hala duyduklarımı sindiremezken insanların hepsi bana doğru döndü. Ne dediklerini tahmin edebiliyordum.

Ama yine de dediklerini umursamayıp onları ayırmak için adımladım.

"Aras dur." dedim bağırarak. Aras gözlerini bana çevirirken sinirle tısladı ve adamın yanından kalkarak bana doğru ilerledi. Korkuyla geri çekildim, bana zarar veremezdi değil mi?

Kolumdan sertçe tuttuğunda ağzımdan acılı bir çığlık koptu. Fakat o beni dinlemeden peşinden sürüklerken herkes bize yol veriyordu. 

Bana zarar verecekti. O bir sadistti ve şimdi öfkeden deliye dönmüştü.

Evin dışına çıktığımızda etraf karanlıktı. Issız bir yere geçtiğimizde bir anda Aras kolumu bıraktı ve beni itiklerken yere doğru düştüm. 

"Napıyosun lan." dedi. Ben asfalt yola düşmüşken. Ağlamamak için kendimi sıkarken oldukça çaresizdim. Dizim acıyordu ve büyük ihtimal soyulmuştu. 

Yine beni döver miydi??

"napıyorum." dedim sessizce. Sesim oldukça titremişti ve buda onu fark ettiğinde bana doğru geldi. Başını eğdiğinde aramızda az bir mesafe kalmıştı. 

Kesin vuracaktı, bu yüzden gözlerimi yumdum. 

Vurmasını ve yanağımda bir oluşmasını bekledim ama bir süre hiçbir ses gelmezken yavaşça gözlerimi araladım. 

Aras'ı ağlarken görmeyi beklemiyordum.

"ulan." dedi hıçkırıklarının arasından "Seviyorum ulan."