trough it all; madara x reader

28 - Sonun Başlangıcı

Mitsuko'nun bakış açısı

Bir gün daha. Evlenmeme sadece bir gün kalmıştı. Korkunç bir duygu ve düşünceydi.

Kendimi huzursuz ve son derece üzgün hissettim.

Bunu düşünmek sadece kendimi daha kötü hissetmeme neden oluyordu.

Bugün kendimi kapalı tutmaya karar vermiştim. Gitmeden önceki son gün dinlenmek istedim.

Tobirama ile evlenicektim.

Bekar bir kadın olarak son günümdü.

Bugün yapabileceğim bir şey düşünürken yavaşça ayağa kalktım. Sonunda tıkladı ve aniden bunu yapmayı kendime borçluymuşum gibi hissettim. Ayağa kalktım ve sandaletlerime yaklaşmadan ve onları giymeden önce kapının dışına yürüdüm.

"Baba ben çıkıyorum!"

Babam dışarı çıkıp köşeyi dönmeden önce bir sessizlik oldu.

"Nereye gidiyorsun?" O sordu.

Hafifçe gülümsedim, "Anneannemin mezarını ziyarete gideceğim."

Bir süre bana baktıktan sonra başını salladı ve kapıdan çıktım.

Dışarı çıktım ve çiçekçiye doğru yürürken bozuk para çıkardım.

Bugün çalışmıyordum, bu yüzden bunu yapmak muhtemelen garipti ama bu noktada umursamadım.

Çiçeğe ihtiyacım vardı. Oraya elim boş gitmeyi reddettim.

Orada durup Suzuki'yi bekledim ve sonunda ön tarafa geldiğinde kocaman açılmış gözlerle bana baktı.

"Oh, Mitsuko," dedi, "burada ne yapıyorsun?"

Ona baktım, "Çiçek almam gerekiyor," dedim.

"Ne tür çiçekler" diye sordu.

Ona bakmadan önce yere baktım.

"Nergis" dedim.

Sonuçta onlar onun en sevdiği çiçeklerdi.

Onları almadan önce başını salladı ve bana baktı.

"Bunlar nasıl?" diye sordu.

"Güzel," dedim.

Ona ödeme yapmaya çalıştım ama yapar yapmaz

bana sinirli bir şekilde baktı. "Hayır senden para alamam" dedi.

Sessizce teşekkür etmeden önce yavaşça başımı salladım.

Çiçekçiden çıkıp köye doğru yürüdüm. Açık bir alana girerken sessizce etrafa baktım. Burada birden fazla mezar vardı ama ben sadece birine gidecektim.

Çiçeklerle çevrili biri. Tıpkı büyükannemin kulübesi gibi.

Hüzünlü gözlerle bakarken çiçekleri mezara koydum.

"Evleniyorum," dedim.

Sessizce mezara bakarken derin bir nefes verdim.

Bana hep dedesiyle ne kadar mutlu olduğunu söylerdi, ben de mutlu olur muydum?

Nergisleri okşayıp oradan ayrılmadan önce gülümsedim.

Gökyüzüne bakmadan önce yavaşça kalktım.

"Mitsuko..."

Babamı görmek için arkamı döndüm.

Büyükannemin mezarına gitmeden önce bana baktı.

Aramızda bir sessizlik oldu ve ona üzgün gözlerle baktım.

"Mutlu değilsin değil mi?"

Yarım bir gülümseme vermeden önce ona baktım, "Beni çok iyi okuyabiliyorsun."