trough it all; madara x reader

42 - Yağmur

Mitsuko'nun bakış açısı

Bir hafta sonra...

Derin bir uykudan uyanıp etrafa bakındım ve akşam olmuştu.

Buraya geleli tam bir hafta olmuştu ve biraz yürüyebiliyordum.

Yavaşça ayağa kalktım ve çantamın kapıda olduğunu görmek için baktım.

Ondan bir şey çalıp çalmadıklarını merak ettim ama kontrol ettiğimde hiçbir şey eksik değildi.

İyi insanlarmış gibi görünüyordu.

Giysilerime ve üzerindeki tüm kir ve çimen lekelerine baktım.

O zaman kıyafetlerimi değiştirmeye karar verdim.

Lacivert bir pelerin seçtim ve tam kafama geçiriyordum ki bunun benim olmadığını anladım.

Pelerinin en üstünde Uchiha sembolü vardı. Küçüktü ve saçlarım çok uzadığı için saçımı açık bırakırsam kimsenin onu tanıyabileceğinden şüpheliydim.

Ben bir Uchiha mıydım?

Teknik olarak, evet. Onunla geçirdiğim derin anlarla bir yüzüğüm olmasa bile çoktan yerleşmişti.

Saçımı saldım ve o sırada Tenshi geldi.

"Ah, uyanıksın... hmm...adın ne?"

"Mitsuko" diyerek gülümsedim.

Başını salladı, "Peki... Mitsuko bacağın nasıl?"

Ona baktım, "Acıtıyor ama aynı zamanda uyuşmuş gibi. Bacağımı biraz daha uyandırmak için hareket etmem gerektiğini düşünüyorum."

"O zaman sana köyü gezdireyim mi?"

"Kulağa hoş geliyor." diyerek başımı salladım.

Başıyla onayladı ve ayrıldık.

Dışarı çıktım ve köy oldukça hareketliydi.

Baktığım her yerde etrafta dolaşan insanlar vardı ve bazı insanlar bana bakıyordu ve birden kendimi bilinçli hissettim.

"Merhaba Tenshi-san."

"Evet."

"Neden bana bakıyorlar?"

Şaşkın gözlerle bana baktı, "Cidden bilmiyor musun?"

"Neyi bilmiyorum?"

"Çakranız oldukça geniş."

Gözlerim genişledi. Madara'nın çakrasının bir kısmını içimde mühürlediğini tamamen unutmuştum.

"Senin gibi biri için... Çakran oldukça soğuk ve karanlık."

"Bu mu?"

Yani Madara'nın çakrası soğuk ve karanlık mı hissediyordu? Omuz silktim. Gerçekte nasıl hissettiğinin tam tersiydi. O genellikle sıcaktı.

Köyün kenarına geldik ve geri yürüdük, "Bu köyde çok fazla shinobi olmalı."

"Nasıl bildin?"

"Bana bakan bir sürü insan var."

Güldü ve o anda gök gürültüsü aniden vurdu.

Birdenbire araziye yağmur yağmaya başladı ve insanlar sığınmak için koşturdu.

Gökyüzüne bakarken öylece durdum. Yağmurda olmak iyi hissettiriyordu.

Bunu iş başında görmek iyi hissettirdi. bazılarını biliyordum

İnsanlar yağmuru sevmezdi ama ben severdim.

Bunda çok güzel olan bir şey vardı.

Çok nostaljik ve güzel bir şey.

***

"Hey anne."

Annemin bana dönüp gülümsediğini gördüm "Evet" dedi.

"Dışarıda yağmur yağıyor. Oynamak istedim... ama yağmur yağıyor!"

Ayağa kalktı ve güldü, "Yağmurda oynayamayacağını kim söyledi?"

Kocaman gözlerle ona bakmadan önce bir sessizlik oldu, "Gerçekten mi?"

Başını salladı, "Yağmur dünyadaki en güzel şeylerden biri.

Tenshi'nin bana katıldığını görünce yukarı bakmaya devam ettim.

Yanımda durdu ve bir süre sonra dönüp yağmurda koşmaya başladım.

Ben eğleniyordum ve Tenshi sessizce beni izliyordu.

Bir süre sonra içeri dönüp ıslanmayı bırakmam gerektiğine karar verdim. Sonuçta sırılsıklam olan benim pelerinim değildi.

Bacağıma dokundum. Daha az uyuşmuştu ve onları çok daha fazla hareket ettirebilirdim.

Bu iyiydi.

Kapının çalındığını duydum, "Mitsuko, içeri girebilir miyim?"

"Evet."

Tenshi'nin bana gülümsediğini gördüm, "Bugün için teşekkürler. Çok eğlendim."

Konuşmadan önce başımı salladım.

"Hey Tenshi. Bir sorum var. Bu Madara Uchiha'yı nerede bulabileceğim konusunda bir fikrin var mı?"

"Hayır, ne yazık ki."

"Tamam."

Gece yarısıydı ve bir parşömen okurken bir tırmalama sesi duydum.

Pencereden yere beyaz bir şeyin çıktığını görmek için baktım.

"Zetsu?!"

Başı toprakta sürünerek sırıttı, "Seni buldum."