trough it all; madara x reader

32 - Onu Görmek

Mitsuko'nun bakış açısı

Sessizce gizemli yaratığın arkasından yürüdüm.

Beni gerçekten Madara'ya mı götürüyordu? Omuz silktim. Yalan söylemesi için bir sebep görmedim ama öyleyse bana ne olacağını merak ettim.

Kaşlarım çatıldı. Şey, sanırım beni yiyebilir. Bundan çokça bahsetmişti.

Bir mağaraya gelene kadar onu takip etmeye devam etmeden önce iç çektim.

Orada sessizce durdu ve ben ona üzgün gözlerle baktım.

Neden durdu?

Madara hakkında yalan mı söyledi?

"O mağaranın arkasında" dedi.

Garip bitki adamının önüne koşup mağaranın etrafından dolaşmadan önce orada şok içinde durdum ama bırakın Madara'yı, kimseyi görmedim.

Hüzünlü gözlerle etrafa bakmadan önce yutkundum.

Yalan söylemişti değil mi?

Aniden önüme bir şey düştü ve patlamanın ardından şiddetli bir rüzgar esti.

Kendimi korumak için ellerimi yüzüme koydum ve rüzgar kesildiğinde gözlerimi açtım ve kalbim tekledi.

"M-Madara?" Ona şaşkın gözlerle baktım.

Kırmızı bir zırh giymişti ve her zamanki gibi görünüyordu.

Eğlenmiş gibi bir bakış attı.

Ona doğru koşmadan önce gülümsedim.

Ona yaklaşmadan önce onu bir kez daha baştan aşağı taradım, böylece aramızda santimetreler kalmıştı.

"Seni gördüğüme sevindim" dedim.

Başını sallamadan önce düz bir yüz ifadesi verdi.

Düz bir yüzle ona baktım.

O değişmişti.

Gözleri hatırladığımdan daha da soğuktu. Neyse ki, bana baktığında sıcaklığını hâlâ biraz görebiliyordum.

"Madara, bana köye giden yolu tarif edebilir misin?" Diye sordum.

Başını salladı, "Aradığın kimseyi bulamayacaksın. Bu gerçek-"

Sözünü kestim, "Bununla ne demek istiyorsun?

"Bugün bir düğünüm var... benim düğünüm."

Gözlerini kırpıştırdı, "Mitsuko... yaşımızdan yaklaşık yüz yıl geçtik."

Şaşkın gözlerle ellerime baktım.

"Ne?" Diye sordum.

Bana bakarken yüzünü eğdi, "Tobirama çoktan öldü."

Kalbimin attığını hissettim, "Ne? Nasıl öldü-"

"Baban da öyle."

Ayağa kalktım "Neden bahsediyorsun?"

Bana baktı, "Sana zaten söyledim. Zamanımızdan yüz yıl geçtik. Herkes öldü."

Omzuma bir kaya düşmüş gibi hissetmeden önce bir sessizlik oldu. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladığında yere baktım.

"Neden?" sessizce sordum.

"Çünkü-"

Yanına gittim ve omuzlarından tuttum, "Bunu bana neden yaptın?"

Kara gözleriyle bana baktı, "Çünkü ben istedim."

Yanaklarımdan yaşların süzüldüğünü hissettim, "Bana ailemle kalmam gerektiğini söyleyen sen değil miydin!"

Hiçbir şey söylemedi.

"Ya ben ortadan kaybolduktan sonra? Bir şey yaptın mı? Ben mi kayboldum?"

Kıkırdadı, "Senin ölümünü ben uydurdum. Konoha'da büyük bir trajediydi."

Kanımın kaynadığını hissettim ve yanına gidip tokat atmaya çalıştım ama elimi kolaylıkla tuttu.

Kıkırdadı, "Kim olduğumu unuttun mu Mitsuko?"

Hemen elimi ondan çektim, "Eskiden çok iyiydin. Neden değiştin? Beklemen gerekiyordu-"

Sözümü kesti, "Sana her an değişebileceğimi söyledim. Bana uyum sağlayabileceğini söylemiştin."

"Ben o kadar değişmedim. Sadece bu tarafımı hiç görmedin. Sanırım bu senin için bir değişiklik olur."

Bana arkasını döndü ve yürümeye başladı.

"Gel Mitsuko," dedi.

Kaşım seğirdi, "Ya yapmazsam."

Madara arkasını döndü.

Ona doğru koşmadan ve ona saldırmaya çalışmadan önce ona bir bakış attım.

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken yumruk ve tekmeler savurdum. Hepsini kolaylıkla atlattı ve sinirlenmeden önce bazılarını engelledi. Eli bir anda bileklerimden birini yakalamayı başardı ve ben acıyla inledim. Yüz ifademi görür görmez bileğimi bıraktı ve bir özür mırıldandı.

Niyeti beni incitmek değildi.

"Seni takip edeceğim" dedim nazikçe.

Başını sallamadan önce bana baktı ve yürümeye başladı. Köşeyi döndü ve orada

Bir tür etiket.

Eli bir tür enerjiyle parladı ve etiketi yaktı ve o yerin içine girdi.

"Burası bir saklanma yeri," dedi birden fazla kapıyı geçmeden önce birine gelip kapıyı açmadan önce.

İçeri girdi ve bir yatak odası olduğu ortaya çıktı.

Beni yatağa oturttu ve odadan çıkmak üzereyken onu durdurdum.

"M-Madara neden bu kadar ileri gittin?"

Kapıdan çıkmadan önce bana dönüp "Sana söylesem inanmazsın" dedi.

Kapalı kapıya öfke dolu gözlerle baktım.

Ne zamandan beri bana karşı... bu kadar acımasız olmuştu?

Odaya göz gezdirirken kıkırdadım. Oldukça geniş bir yatak odasıydı, neredeyse Uchiha yerleşkesindeki odası kadar büyüktü. Tek fark, bunun çok daha dolgun olmasıydı.

Yatağa baktığımda iç çektim ve uyuyakaldım...

Bölüm 32 - Onu Görmek
Oy - Yorum♡