Gece gökyüzünde süzülürken kendimi şaşkın buldum. Ay şu anda bana o kadar yakın görünüyordu ki ona hayran hayran bakmaktan kendimi alamadım. Solgun ışığı üzerimize parladı ve beni büyüledi.
Gece vaktiydi ve çok huzurluydu. Havada esen hafif bir esintinin dışında hiçbir şey duyamadım. Güzel bir gece olacak gibiydi.
Buna rağmen kötü bir şey olacakmış gibi hissetmekten kendimi alamadım. Zilleri duyabiliyordum, zihnimde yüksek ve nettiler ama onları görmezden gelmeye karar verdim.
Madara'ya dönüp gülümsedim. Beni aldığından beri tek kelime etmemişti. Çok sessizdi ama gözleri çok heyecanlı görünüyordu. Nereye gittiğimizi gerçekten merak etmiştim.
Sanki düşüncelerimi duymuş gibi aşağı inmeye başladı ve beni nereye götürdüğüne dair bir fikir verdi. Gözlerim şaşkınlıkla yere baktı.
O şey neydi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzaktaki dev bir ağaca baktım ve birkaç kez gözlerimi kırpıştırdım. Ters yöne baktım ve hemen kaskatı kesildim. Bize bakan 4 kişi vardı.
Bu neydi?
Beni yere indirdi ve sessizce yanında durdum. Önümüzde duran insanları inceledim. Sarı saçlı bir adam bana bakıyor gibiydi ve ben de ona baktım. Yine de tek kişi o değildi, pembe saçlı bir kız, gri saçlı bir adam ve Madara'ya çarpıcı bir benzerliği olan bir kişi vardı.
Belki o da bir Uchiha'ydı. İç çektim ve Madara'nın benden uzaklaşmaya başlamasını izlerken şaşırdım.
Doğrudan aya bakarken gökyüzüne yükseldi. Dikkatle izledim ve çok geçmeden ay parlak bir kırmızıya döndü.
Kırmızı ışık beni şaşırttı ve görünce yerimden sıçradım. Gördüğüm garip ağacın dalları her yeri sarmaya başladı ve başımın dönmeye başladığını hissettim. Bir anda yakalandım ve yukarı baktığımda Madara'nın bana gülümsediğini gördüm.
"Gerçek hayalim sonunda gerçek oldu” dedi.
Gözlerim aval aval bakarken kırmızı aya baktım. Yani bu onun hayaliydi. Bunu gerçekten başardığına inanamadım. Gülümsediğini görünce gülümserken başımı salladım. Solumdan bir ses duyduğumda birkaç dakika geçmiş gibiydi. Aynı dört kişinin hala orada durduğunu görmek için yukarı baktım.
Bu Madara'yı rahatsız etmiş gibiydi ve onlara tatsız bir bakışla baktı.
"Hiç pes etmiyorsun değil mi?"
Durumu anlamaya çalıştım ama dikkatimi başka bir şey çektiği için hemen durdum.
Yerden... bir şey çıkıyordu. Siyahtı.
Yerden bütün bir insanın ortaya çıkışını izlerken merakla ona baktım. O an hayatım gözümün önünden akıp geçti sanki. Başıma gelen her şeyi, yolculuğumun ne kadar uzun olduğunu, ne kadar çok şey yaşadığımı düşündüm. Vücudum kişinin önüne adım atıyor gibiydi ve bir etki hissetmem uzun sürmedi...
Madara bakış açısı
Naruto ve Sasuke... Çok ısrarcıydılar. Defalarca dayak yemelerine rağmen asla vazgeçmiyor gibiydiler. Biraz gülümsedim. Önemli değildi. Bu benim son savaşım olacaktı, bundan sonra Mitsuko ile barış içinde bir hayat yaşayabilecektim.
Onlara bakarken dövüşme fikri beni heyecanlandırmaya başladı... ama heyecanlı görünmüyorlardı. Aslında bana bakmıyorlardı.
Gözleri arkamda olan bir şeye sabitlenmişti. O sırada altımda bir şey gördüm. Kan. Gözlerim genişledi.
Ne oluyordu?
Bir havuz oluşmuş gibiydi ve ne olduğunu görmek için arkamı döndüm. Zihnime asla geri alamayacağım bir görüntü çizilirken bir sessizlik oldu.
Mitsuko...
Mitsuko...
Beyaz elbisesi durmadan damlayan kanla lekelenmişti. Kolunu tam göğsüne koyan Kara Zetsu'ya baktığımda gözleri şok olmuştu ve ben de şok olmuştum.
Dudakları titrerken orada durmuş bana bakıyordu.
"Mada..." dedi.
Kalbim atmıyor gibiydi.
Bu oluyor olamaz.
Hiçbir yolu yok.
Bunu hayal ediyor olmalıydım.
Ağzı küçük bir gülümsemeyle kıvrılırken gözleri bana baktı. Öne doğru düşmeye başladı ve yere düşmeden hemen önce bir şey söylediğini duydum.
