Kurgudur.
Yine bu anlamsız günlerden birine başlamıştım. O beni sevmedikten sonra günlerin bir anlamı olmazdı. Neden bu güne başlamıştım? Ve bu hayat niye beni bir imkansıza aşık etmişti ki? Acı çekmem için mi? Bir günahımın bedelini ödemek için mi? Hiçbirşey bilmiyorum neden bu kıza aşık olduğumu da. Yapabilecek birşeyim yok. Yine ve yine bu anlamsız günlerden birine başlayayım. Sanırım tek motivasyon kaynağım küçük kardeşimin (Yani Zümra'nın.) yanına gideyim.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Biraz Zümra ile konuştuktan sonra annem bizi birşeyler yemeye çağırdı. İştahsız iştahsız yine onu düşünerek yemek yedim. Neden onu hep düşünüyordum ki? Bu beni mahvediyordu işte. Artık onu düşünmek istemiyorum bu acı veriyor bana. Ama ona sırılsıklam aşıkken onu düşünmemek biraz zor sanırım. Ahh! Neden ben?
----------------------------------------------------------------------------------------------
Yine bana acı veren şeyi yaptım. Aşık olduğum kıza sevgilisi ile olan ilişkisini düzeltebilmesi için tavsiye verdim. Cidden bunlar fazla ağır bana neden bunlar oldu? Sabah akşam onu düşünüp kendime acı veriyor oldum? Zaten sevgilisine çok aşık olan bir kıza aşık olmak yeterince acı vericiydi. Birde ondan sevgilisine ne kadar aşık olduğunu dinlemek, çok zor. Çok zor ve acı verici. Yetti artık.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Sanırım onu düşünmekten kaçmanın tek yolu kendimi sarhoş etmek olur. Ve arabama atlayıp sarhoş olmaya gidiyorum. Artık hiçbirşeyi düşünmek istemiyorum, düşündükçe kendime zarar veriyorum. Özellikle bu şeyi düşünmekten bıktım. "Bu yaşadığım duygular gerçekten aşk mıdır ki?"
----------------------------------------------------------------------------------------------
Aldığım 20 şişe bana yeter miydi ki? Yada boşver gitsin, alabildiğin kadar alıp sonuna kadar sarhoş olmak en iyisi. Arabayı park edip onla karşılaştığım ilk yerde bilincimi yitirene kadar içeceğim.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Görüşüm bulanıklaştı, 3 şişeyi kafama diktikten sonra bu hale geldiysem 25 şişeyi içebilecek kadar dayanabilir miydim ki? İçebildiğin kadar iç Ela. Daha doğrusu kaçabildiğin kadar kaç Ela.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Bilincim hafif yerine geldiğinde kendimi arabayı son hız uçuruma doğru sürerken buldum, bir dakika. Ben ne ara buraya gelmiştim ki? Ve neden son hız arabayı sürüyordum? Gerçi pek bir önemi yoktu bunun. Geri dönüşüm yoktu. Ölecektim. Evet ölümümü kendi ellerimle gerçekleştiriyordum. Ama hiç üzgün değildim nedense. Kendimi de durdurabilirdim, ama bunu seçmedim. Buraya kadardı uzatmanın ve kendime biraz daha acı çektirmenin bir manası yoktu. Sadece gaza basarken gözlerimi kapatıp son kez onu düşündüm. Ve işte sonum buydu.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Özel bölümdür.
Umarım beğenmişsindir Ela'm! Elimden geleni yaptım senin için. <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Stories.
General FictionKendi Kafamadaki hikayelerimi yazacağım sadece. Tek istediğim kafamı boşaltmak için yazmak, umarım seversiniz.
