Uyandım. Garip bir rüya görmüştüm ama şuan iyiyim. Soğuk soğuk terlerken birden etrafıma bakınca- bekle burası neresi?!Yataktan kalktım, rüyamdaki yerdi burası, bekle hâlâ rüyada mıyım? Arkama döndüğümde yatak yoktu ne olduğu çözemeden birden düşmeye başladım.
Uyandım. Garip bir rüya görmüştüm ama şuan iyiyim. Bekle etrafım aynı deği- Ordaki de ne?!
Televizyon kafalı biri mi?! Neler oluyor yoksa bu da mı bir rüya? Bekle oda niye bu kadar tutarsız?
"Boşluğa düşmüş yeni biri misin?"
"Bekle?! Ne boşluğu ne saçmalıyorsun sen ve nesin sen?!"
"Ben Erika eskiden insan olan Erika."
"Eskiden mi? Burda neler dönüyor çabuk çıkar beni?! Seni canavar!"
"Bırak açıklayayım, burası gerçekliğin boşluğu."
"Boşluk mu? Bu kadar saçmalık yeter."
"SUS BE ARTIK SENİ KURTARMAYA ÇALIŞIYORUM SENİ APTAL SADECE BENİ DİNLE!"
"T-tamam."
"Dediğim gibi, burası gerçekliğin boşluğu buraya düşen kişiler eskiden insandı. Ama artık buraya aitler ve gerçek değiller eski hayatlarından eser yok. Hafızaları ve iradeleri yok. Hiçbiri gerçek değil. Sadece arzuları var ve o tek arzuları da gerçek olmak. Buranın düzeni nasıl işler biliyor musun? Hayatlarını boşa geçiren ve gerçek hissetmeyen insanlar buraya düşer. 24 saat içerisinden bu boşluktan çıkamazlarsa oraya ait olurlar, ama yeniden gerçek olabilmelerinin ihtimali var. Eğer yeni düşen birini (Daha buraya ait olmamış) kandırabilirlerse kendi gerçekliklerine geri dönerler, ve o kandırdıkları kişi onun yerini alır. Bu böyle böyle devam eder."
"O zaman seninde beni kandırma ihtimalin var değil mi?"
"Burda kime inanacağını kendin seçmelisin. Ama önce sana buradan nasıl 24 saat dolmadan çıkabileceğini söylemeliyim. Buranın da bir boşluğu var büyük ve siyah-beyaz bir yer, o yerin sonuna gelirsen gerçekliğine dönersin. Sorun şu ki bu belirsiz yerde onu bulmak çok zor ama imkansız değil. İstersen sana yardımcı olabilirim. Bana inanacak mısın?"
Düşününce bu televizyon kafaya inanmak tek umudum olur ama mantıklı düşünmeliyim, ama anlattıkları doğru mu ki? Şimdilik tek seçeneğim bu. Ona inanacağım.
"Sana inanıyorum."
"Pekala hadi gidelim."
O bulunduğumuz garip odadan çıktık, sadece sonsuz gibi görünen bir koridor vardı. Ve yürümeye başladık. Yürüdükçe yürüyorduk ve bunun bir sonu yokmuş gibi görünüyordu Erika'ya döndüm.
"Erika."
"Efendim?"
"Buranın bir sonu yok mu?"
"Bunu sadece boşluk bilir bizi başka bir yere ışınlamaya karar verene kadar sadece burda yürüyebiliriz."
"Pekala sağol."
Yürümeye devam ediyorduk, ki Erika birden tuhaf şeyler mırıldanmaya başladı.
"Erika?"
"HAYIR, HAYIR OLAMAZ!"
"ERİKA?!"
"ERİKA?!"
Uyandım, garip bir rüya görmüştüm ama şuan iyiyim.
Sizce nasıldı? Konusu hoşunuza gitti mi? İsterseniz devam edebilirim. Ama voteleminiz lazım bunun için. Neyse bu bölüm bu kadardı beklemede kalın!
-Yazar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Stories.
Fiction généraleKendi Kafamadaki hikayelerimi yazacağım sadece. Tek istediğim kafamı boşaltmak için yazmak, umarım seversiniz.