Capítulo 9

200 22 2
                                    

Estaba un poco confundido, él había sido quien había pedido ir a donde K'ukul'kan, pero ahora se sentía bastante intranquilo, y aunque no se había puesto en contra de él necesitaba tomar un poco de espacio, así que decidió salir de el cuarto donde...

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Estaba un poco confundido, él había sido quien había pedido ir a donde K'ukul'kan, pero ahora se sentía bastante intranquilo, y aunque no se había puesto en contra de él necesitaba tomar un poco de espacio, así que decidió salir de el cuarto donde se encontraban y ver el agua; tenía que empezar a superarse a si mismo, esa primera vez que estuvo bajo el agua no pudo resistir mucho tiempo, y tenía que lograr hacerlo si es que quería llegar más lejos.
Decidido cubrir su cuerpo con aquel escudo que había usado la última vez, para este momento ya se había recuperado por completo, y aunque debería de esperar un poco, no duda en sumergirse, no tanto como la última vez, pero si lo necesario para ponerse a prueba....

De vuelta en la habitación donde K'ukul'kan....

Namora y Attuma estaban al pendiente de él, así que cuando vieron que una vez más estaba a solas decidieron ir a confrontarlo de nuevo, ya que no se iban a quedar con los brazos cruzados.

- Namor estaba muy concentrado leyendo algunas cosas cuando los ve entrar nuevamente - Ma'alob, Kux bejla'e' bix u in tuukultik meentik k'ex k'ex óolnake' ( Bueno, ¿Y ahora como es que me piensan hacer cambiar de opinión?).

- Namora es quien habla primero - In máako', je'el u tech ma' u yilik láayli', ba'ale' kex kula'anone' tu Jets' óolal láayli' táan k ti' talamilo'ob ( Mi señor, puede que usted no lo vea aún, pero aunque estemos en paz aún estamos en ​peligro).

- Mina'an u preocupar k betike', ka' ba'ax ti' leti'ob mentej máan ma' in wa'alike' k reten ta ka'a ( No hay que preocuparnos por eso, después de lo que les hicimos pasar no creo que nos reten de nuevo).

- Wáaj bix u yaantal uts seguro. Bix k je'el asegurar ka ma' usarán ti' u pantera box xu'ullsa'al To'one' ( ¿Cómo puede estar tan seguro? Cómo nos puede asegurar que no usarán a su pantera negra contra nosotros) - Está vez fue Attuma el que hablo.

- Leti'obe' ma' harían je'elo', ma' le jach tontos, u yojéelo'ob le superamos ta ti' tuláakal le ambi, acabaríamos yéetel leti'ob ( Ellos no harían eso, no son tan tontos, saben que los superamos en todos los ámbitos, acabaríamos con ellos).

- Tech u táan confiando jach, páajtal u suut u taasik ichilo'obe' waye' ( Usted se está confiando demasiado, incluso ha vuelto a traer a uno de ellos aquí).

- Teene' u ba'ax táan in beetik, ka mixtan in suut u engañado, wa intenta meentik, kin luk'ul Teeche' le bejo'.... ( Yo se lo que estoy haciendo, y no volveré a ser engañado, si intenta hacerlo, lo quito del camino....) - ¿Realmente iba a hacer eso? Le había guardado cariño al niño, e incluso le había hecho una promesa, pero si lo traicionaba, no iba a poder librarse de toda la ira acumulada a los suyos.

Estaba harto, no había tenido el tiempo para considerarlo, así que la idea de tener que dañarlo lo tenía mal. Así que se levantó y dejo de lado a ellos dos, necesitaba poner eso en claro con él, así que fue a buscarlo.
Estuvo un rato buscándolo, y al no hacerlo, se empezó a arrepentir un poco, sus oficiales le habían hecho ver qué no debió de confiar en él, y sin embargo lo hizo. Pensaba que se había ido, y la idea de que difundiera su existencia y la de su pueblo al mundo lo hacía enfurecer.
Ya estaba a punto de ir en su búsqueda cuando vio su cabeza emerger del agua para después respirar pesadamente.

- Mi niño, ¿Qué es lo que estabas haciendo? - Hablo un poco enojado.

- No voy a rendirme, hasta ahora mi poder es un poco limitado, así que estoy probandome para dominarlo lo más que pueda.

- Pero sabes que es muy peligroso, ¡La última vez estuviste al borde de la muerte!.

- Debo de hacerlo, sino aprendo a hacerlo nunca podré salir de aquí por mi cuenta, no ir más allá de dónde he ido, es más una obligación hacerlo.

- No se si pueda ayudarte más, te traje aquí apresuradamente, y no se si pueda confiar en ti completamente, se que eres diferente, ¿Pero como se que no es eso una trampa?.

- Él se quedó perplejo ante tal cuestionamiento, hasta este momento había sido totalmente honesto - No puedo hacer que confíes en mí, y no espero que lo hagas, yo ya he demostrado con lo poco que he tratado contigo que puedes hacerlo, pero la decisión de hacerlo es tuya, así que no te preocupes, puedo irme si es eso lo que te deja tranquilo....

Ellos nadaron de regreso a la superficie, eso era talvez lo correcto, él no tenía que huir de sus problemas para que estos desaparecieran por arte de magia. Y eso era lo que quería, ¿No es así? Él tenía que regresar a dónde pertenecía, pero, aunque esto fuera lo que lo iba a dejar fuera de peligro de la gente de la superficie, ¿Por qué se sentía tan vacío al ver cómo el joven se iba alejando cada vez más?....

°•🐚°•

Hola, espero que esté capítulo sea de su agrado, otra vez una disculpa por la pésima traducción al maya, pero es lo mejor que puedo conseguir :/.
La historia no está tan bien conformada por el momento, así que cualquier sugerencia es bien vista, adiós y besos 💚.

𝔱𝔲 𝔱𝔞𝔞𝔪𝔦𝔩 𝔦𝔫 𝔭𝔲𝔨𝔰𝔦'𝔦𝔨'𝔞𝔩 | Namor x OC masculinoDonde viven las historias. Descúbrelo ahora