Akira's Love

Chapter 5

Mga sumunod na mga araw hindi sila nagkita ng lalaki. Balita niya abala sa pag-asikaso sa bakahan sa dulong bahagi ng hacienda.

Katulad ngayong umaga siya lang ang tao sa mansyon. Nasa kusina siya at naghahanda ng mga pagkain para sa pananghalian dahil wala ang kanyang ina, pumunta ito sa bayan para mamalengke kasama ng isang driver.

Naka-day off ang mayordoma at ibang mga kasambahay. Nagtataka siya kung bakit sila lang ng kanyang ina ang  naiwan sa mansyon.

Ipinagpatuloy niya ang kanyang pagluluto baka bigla dumating ang ina , pihadong gutom na ito.

Naisipan niyang maligo muna pagkatapos magluto. Muli siyang tumingin sa salas pero walang tao, mukhang siya lang talaga ang naiwan. Mamaya na lang siya sasabay kumain pagdating ng kanyang ina saka pumasok sa kwarto na sadyang pinalinis ng kanilang amo.

Dapat sa ibaba na lang. bulong.sa sarili.

Mabilisan ang kanyang ginawang pagligo para makatulong sa pag-ayos ng pinamili ng kanyang ina.

Pinili niyang soutin ang isang cotton green short na hating hita at isang maluwag na tshirt na kulay puti, preskong suotin ito at sanay siya ng ganoon ang kasauotan kapag nasa bahay lang. Inayos nagbsarili saka lumabas ng kwarto.

"I'm hungry, why are you taking so long?" bungad aa pinto.

Nagulat siya.

"S-senyorito!"Na paatras siyang bigla sa gulat.

"Let's go down stair," walang emosyong wika nito.

Bakit mukha yatang wala sa mood? Nagtataka siyang sumunod sa lalaki, mukhang kagising lang nito.

Pagdating sa kusina kumuha ito ng isang upuan at umupo sa harapan niya habang pinagtimpla ng kape.

" Can you prepare my breakfast?" malamlam ang tingin sa kanya.

Napakunot noo siya, maysakit ba ito?

Napatigil siya sa ginagawa.

"May nararamdaman  ba kayo senyorito?" saka sinalat ang noo ng lalaki.

"Not feeling well," walang ganang sagot saka kinuha ang kape sa kanya.

Halos mapaso ang kamay niya sa init ng noo ng lalaki.

"May lagnat ka? Saglit lang po at ipaghain kita. Kumain ka muna bago ka uminom gamo,  senyorito!"

"Don't mind that, It's normal. I can manage this," anito.

Tumayo ito at mas lumapit sa kanya.

"Maybe, I was just too tired. But don’t worry... enough rest would do,"

Ramdam niya ang mainit ng hininga nito, hindi niya alam kung sa kape o dahil may sakit ang lalaki.

"Simula ng umuwi ka. Wala ka ng maayos na pahinga, señorito," umiwas ang tingin niya sa lalaki at lumayo siya ng bahagya saka kumuha ng plato.

"Are you mad at me?"

Napaangat ang tingin niya at humarap sa lalaki. Muntik mabitawan ang plato ng naramdaman nito ang kamay ng lalaki humawak sa beywang niya.

"I thought, You didn't care since I was arrived."

Biglang tumibok ang puso niya ng malakas sa sinabi ng lalaki.

May sakit ito kaya kung ano ang sinasabi.

"Kumain na kayo senyorito para makainom ng gamot,"

Hindi niya pinansin ang sinabi at muli siyang umiwas.

Isang buntong hininga ang narinig niya at mabigat na humakbang palabas ng kusina.

"I don't want to eat. I just want to rest,"